Bir sen daha vardir senden iceri. Onu bir tek sen bilir, sen yasarsin.
kimse gormez, kimse bilmez...
iste o yer cehennemin dibidir.
Seni oraya mahkum eden kisi ise tanrin degil, yine bizzat sensindir. Bu yuzden kendine kizar, sucu da yine kendinde ararsin.
Nereye gidersen git, ne yaparsan yap, bir yanin her zaman cehennemin dibindedir. Disaridan umursamaz bir sefa pezevengi gorurler seni, iceride yanip tutustugunu bilmeden.
bugüne değin buraya yazılmamış olması şaşırtıcı olan bir can yücel şiiri.
uğradığım meyhanelerde hep senin içimin var.
ben mezesiz demleniyorum biliyorsun.
içerken hep yanımda,
yanımda buğulu bir bardak,
bir bardak su gibi
yanımda hep sen varsın.
bu aksam bedros'a vurdu piyango.
dediğim meyhane cehennemin dibi.
karşıda bir ütücü dükkanı var.
içerde tıpkı sana benzer bir kız...
yeni uyanmış gibi öyle
yanakları al al.
bilirim meme de çocuklar gibi kokar
onca beyazın içinde.
ama nasıl hamarat eline çabuk.
sabahları yatağını düzeltir,
sardunyalarına su verirmişçesine...
zengin çamaşırları ütülüyor,
öyle özene bezene.
karışık kalmasın sakın,
düzgün olsun yakası.
hilton'a gidecekmiş beyimiz
tamam olsun cakası.
karşıda bir ütücü dükkanı var.
içerde tıpkı sana benzer bir kız...
gözlerine baktıkça camgöbeği kesiyor içim,
ve nedense son vapur geliyor aklıma.
yolsuzum, biletsizim, sensizim o gece.
karşıda içler acısı bir ışık...
vapur olsam çarparım.
öylesine güzel bir ışık.
karşıda bir ütücü dükkanı var.
içerde tıpkı sana benzer bir kız...
ama nasıl hamarat eline çabuk.
öyle özene bezene,
dünyayı düzeltirmişçesine,
susuzlara su, ekmeksizlere ekmek,
umutsuzlara umur verirmişçesine
zengin çamaşırları ütülüyor.
dediğim meyhane cehennemin dibi!
içinde sen varsın, ben varım.
karşıda bir ütücü dükkanı...
