Geçen sene arkadaşla bir kafeye gittik. Canlı müzik vardı. Sadece saz ve gitardan oluşuyordu orkestra.
Gittiğimizde solist artık bıkmıştı. Adamın elinde saz var, gelen istek parça Demet Akalın'ın pırlanta şarkısı. Solist söyler söylemesine de şartlar elverişli değil.
Neyse güç bela söylemeye çalıştı. Bezgin bezgin bir şarkı daha söyledi, sonra garsonla istek parça yolladık. Solistin peçeteyi açarkenli korkulu bakışları hala gözlerimde.
Peçeteyi açtı ve derin bir oh çekti. Kafayı kaldırıp 'Neşet ertaş'tan leylam'ı isteyen kim?' Dedi. Öyle bir üslupla sordu ki ürkek bir tavırla el kaldırıp biz olduğumuzu belirttik.
Sonra adam birden yakarmaya başladı ' arkadaşlar elimde saz var, siz benden Demet akalın, Ece seçkin şarkıları istiyorsunuz. Bana böyle isteklerle gelin.' Deyip bizi alkışlattı. Şarkıyı söyleyip programı bitirdi.
kuzenim hariç hiçbiri zevk vermiyor. sesler farklı ve canlı geldikleri için sevemiyorum. ama kuzenimi yıllardır dinler ve severim. ayrıca kızların sırf oğlan için cafelere gitmesi de kusma sebebi. sanat için gidiyorum diyen görmedim arkadaşım.
nedense sadece gitar ile olacağı inancından ötürü mana olarak sıçmışlığı ifade ediyor bence. canlı müzik varmış denilen yerde iki kıytırık sesli çakma yakişikli tipin hen hen hen şarkı düttürmelerini canlı müzik diye yutturak mekanlar da cabası. bi keresinde hande yenerin balonunu çaldilar gitarla, sen yoluna ben yoluma diye. rezalet, tiksiniyorum. bu yüzden eğlence için canlı müziğe gidelim denilen üniversiteli varoşların bu zevksiz tımtımlarından kaçıp kendimi kulüplerin elektronik ritmlerine bırakıyorum.
Az önce bigo uygulamasında bi canlı yayında gördüm bi barda bildiğin müzik grubu var lan, çıkmışlar çalıyorlar aq içerisi de maskesiz insan kaynıyor. Biz maske takmasak bik bik öterler orda adam canlı müzik yapıyor.
