Yaptığım tüm kötülüklerle ilgili ortak bir payda buldum son günlerde. istisnasız hepsini canımın sıkıldığı anlarda gerçekleştirmişim. Kontrol edememekten korkuyorum..
kafaya takılan bir durumda ya da üzücü bir durumda karşı karşıya kalındığında insanoğlunda oluşan psikolojik durumdur. "hoff yea evde otur otur sıkıldım" diyenlerin ki can sıkıntısı olmamakla birlikte şımarıklıktan başka bir şey değildir.
az önce küçük bir çocuk tarafından kandırıldığım ve hemen sonra bunu kendi gözlerimle gördüğüm için yaşadığım durumdur. canımı sıkan şey artık kimseye güvenemiyor oluşumuz, küçük bir çocuğa bile şüphe duyarak mı yaklaşmamız lazım yani. onu öyle kullanan anneye binbir küfürlerimi iletiyorum burdan. allah belanı versin kadın. yalnız sağlam kandırıldım öyle böyle değil iyiydi bayağı.
Günde on altı saat yaşadığım durum. Geriye kalan sekiz saat de uyuyorum zaten. Niye mi yaşıyorum ? Şartlar olgunlaşınca kafam rahat gebermek için. Içimde hep bir gün güzel şeyler olacağına dair olan o küçücük inanç mikroskopla görülecek kadar iyice küçüldü. Her neyse amk ağlama duvarı olduğu kodugum sözlük iyice.
şu an beni darlayan durumdur.
genelde yalnızlık ile gelir.
film izliyordum bitti. takip ettiğim birkaç siteye baktım, ilgi çekici bir şey yok. sözlük sıkıcı.
sözlükte özelden rahatsız ettiğim birkaç hatun kişisi vardı,canım sıkıldıkça onlara sarıyordum onlar da yok.
