uykun gelmese bile uyumak,
en sewmediğin işleri bile en güzel şekilde yapmak için uğraşmak,
sorumluluk kelimesinden ne kadar nefret etsende onları yerine getirmek,
en zora düştüğün anlarda, etrafında hiçkimse olmasa bile, sırf sevdiğin kişiler için ayakta kalmaya çalışmak,
yorgunum, başım ağırıyor, biraz dinleneyim sonra hallederim... gibi bahaneleri kullanmak istediğinde halde kullanamamakmış.
Küçükken çok istenilir. Arkadaşlar arasında en büyük olan en havalı olandır. Daha çabuk olgunlaşmış insan göz bebeğidir. Popülerdir. O zamanlar on yaşına girmeden on yaşındayım denilir herkese. Sonra yaş ilerler küçültülür yaşlar. Hatta bazen öyle küçültülür ki ufal da cebime gir deniliverir.
Yaş olur yirmi bir, geriye dönülür bi' bakılır ve akla Sanlısoy gelir:
18lerin gerçeküstü hayalciliği 20lerin inatçı huzursuzluğu bitip aynaya bakınca gözlemlenen hadise..
Hem ruhen hem de fizikken kim olduğunuzu,en fazla ne olabileceğinizi anladığınız,sınırlarınızı keşfetmeden kurduğunuz hayallere ulaşmak için gösterdiğiniz çocuksu çabaların bittiği,neyi ne kadar isteyebileceğinizi,gücünüzün neye yeteceğini bildiğiniz dönem.
bok varda büyüdük dedirten durumdur. büyüdükte noldu sanki. hani nerde o küçükken hep hayali kurulan mutlu yaşam, hani nerde o elma şekerlerinin eski tadı, hani nerde o tek derdimizin arka bahçeye kaçan top olduğu günler ? bok vardı da büyüdük bok.
büyümek;
doğduğunda: "anne" diyebilmektir.
miniminnacık veletken: "birinci sınıfa gidiyorum" demektir.
mavi önlükle köşeleri buruşmuş deftere acı, kırmızı kalemle ödev yaparken: "tükenmez kalem kullanma hakkına" sahip olmaktır.
büyümek kendini abi zannederken aniden " liseli büyüklerden" olmaktır.
büymüek "üniformadan kurtulmaktır"
büyümek" liseye devam etmektir, ünformasız, daha kuralsız daha özgür daha büyük bir alanda"
büyümek "bir iş sahibi olmaktır, kendi evine girmek, kendi arabanı sürmek"
büyümek" kafanı dinleyeceğin, akşam 9da yatıp sana 7de kalkarak eşinle balkonda kahvaltı yapmaktır saatlerce"
bundan sonra büyümek" öylece uzanmaktır sonsuzluğa"
diş ağrısı gibi bir şey büyümek. acı çektiriyor, evet ama bundan zevk aldığını da hissediyorsun istemesen de. kabuk değiştiren bir böcek gibi hissediyorsun kendini. gözlerinin önüne bir ayna monte etmişler de sürekli kendi gözlerini görüyorsun. kimsecikler görmesin bu evre bitene kadar beni diyorsun.
hüzün de sevinç de her şey bir zamana kadar içi boş gelir. ama bir an gelir ki hepsi dolmaya başlar.
büyüyünce anlarsın derler ya. gerçekten büyümeden anlaşılamayacak o kadar çok şey var ki. eğer bunu okurken "ya öyle değildir" diyorsan büyümemişsindir.
aynı anda çok sey olmaktır, buna mecbur olmak hatta. misyonların, statün, sorumlukların gün gün artmasıdır. bi taraftan çalışan kişi bi taraftan genç belki hala çoçuk bi taraftan sevgili ya da eş sonra anne ya da baba, ama aynı zamanda evlat olmaktır... bütün bunları yaparken hepsinde ayrı ayrı iyi olman beklenir senden iyi bi çalışan iyi eş iyi anne-baba iyi arkadaş iyi bir çok şey olmalısın. en zoruda bütün bunları yaparken bir de kendin olabilmek çünkü bunca şeye yetişmeye çalışırken kendini ıskaladığını farkedersin hep! değişen çirkinleşen dünyadan ve insanlardan hiç bahsetmiyorum bile. bu yüzden acımasız bi seydir büyümek hep çoçuk kalmak ya da hiç kaybetmemek içindeki çocuğu en güzelidir. mutlu olmanın başka başka yollarını aramamak lazım.
Aslında hiç farkında olmadan bedeninde ve ruhundaki küçük ama etkili değişimlerdir.Hatta öyle etkilidir ki uyuyup uyandığında yeni bir 'sen' ile tanışabilirsin ve bunu kabul etmek senin için çok zor bir şey oluverir biranda.
