türklerin açısından oldukça faydalı olacak bir ütopya. bilgi paylaşımı konusunda yabancı kaynaklardan yüksek oranda faydalanamama durumu, bu ütopya gerçekleşse ortada kalkacak, her ırktan insanın yazdığı belgeyi türkler okuyup anlayabilecek.
tarkan altın madalyon filminde açıkça görülebilecek olay. aynı şey diğer tüm tarihi filmlerde de görülür tabi. yorgo olsun, papaz olsun, çin prensesi olsun herkes türkçeyi bir şekilde sökmüştür. viking diyarında bile senden benden iyi konuşurlar. kurtun türkçeyi anlaması olayı doğal tabi. ona lafımız yok.
gerçekleşemeyecek hayaldir. dilimize tutku derecesindeki bağlılığıyla tanınan oktay sinanoğlu bile bu hayale bir öyküsünde - bir yaz günü rüyası- karşı çıkmıştır.
bahsi geçen öyküde yazar, bir rüya görür. rüyasında amerika'dadır. dışarı çıkar, cafelerin, mağazaların, dergilerin ve birçok şeyin adının türkçe olduğunu görür. şaşırır. öykünün nihayetinde hikayemizin kahramanı; tüm yaşananların rüya olduğunu görünce rahatlar ve der ki: " bizim millet tarihi boyunca gittiği yerlerde insanlık öğretmiş; kimsenin diline, dinine, kültürüne dokunmamış, değişik kavimler arasında bile barışı sağlamıştır. neyse ki rüyaymış..."
dünyamız; farklı renkler, diller ve kültürlerle güzeldir. tek tip bir insanlık dayatmak bize yakışmaz, kartelciliktir bu. suç ve ceza en güzel rusça anlatılır, shakespeare kendi dilinde güzeldir, ronaldinho bile* rengini muhafaza etmelidir. jlo ispanyolca söylerken kıvırır en güzel ve türkülerimiz türkçe'mizle anlamlıdır. tabiat ana bile renk renktir, her nesnenin sesi başkadır. kuşların, derelerin...
hülasa bize düşen farklılıkların tadını çıkarmak, arı gibi her çiçekten bal almaktır.
yabancı bir ülkede yolda giderken izbandut gibi birisine çarpan tipik bir türk'ün türkçe olarak "önüne baksana .mınakodumun ayısı." deme olanağının kalmamasıdır.
