bugün

tüm mutsuzluk nedenlerini görmezden gelecek kadar mutluyum.

(bkz: içimizde kelebekler kıpır kıpır)
sabah işe geldikten 1 saat sonra müdür yardımcısının gelip bugün yollarımızı ayırma kararı aldık bitsy demesi. lan daha 3 aydır çalışıyorum hani memnundunuz süper böyle devamdı? insanı yaşamaktan soğutuyorsunuz yeminle. acaba bu işe ihtiyacım var mı güvenip de bir borcun altına girmiş olabilir miyim? belki verdiğiniz güvenden her şey yolunda gittiğinden dolayı ben de evime o güveni vermişimdir? çocuğuma söz verdirtmişsinizdir. ama yok. sizin verdiğiniz kararlar emirler demiri değil benim yaşama hevesimi kesiyor.kesinlikle herkese insan denmesi gerçek insanlara ayıp etmek demek. yaşattığınızı yaşamadan ölmeyin.
boyun tutulması. aslında mutsuzluk yaratmıyor ama arkadan araba gelse, köpek falan saldırsa boyun dönmüyor. ne geldiğini görüp kaçamayacağız. ya pekmez akacak ya kalçadan 200 gramı gidecek..
Onsuzluk, mecburiyetler, kimsesizlik.
maaşımın yatmaması ve freelance işimden gelecek olan ücretin de bir türlü gelememesi.
Kendimi bildim bileli yerleşmiş bir durum aslında. Her şeyi fazla düşünüyorum, insanlara fazla anlam yüklüyorum. Her şey sandığımdan çok daha basit ve tüm bu olanlar aptalca aslında.
kyk kredi kartı ekstremle yüzleştim...
yanlış şehirde, yanlış kişilerle, yanlış işi yapıyorum. Yeterli mi?
çok ağrım var bugün.
yine onsuz geçen bir gün daha oldu yetmez mi ?
Derdimi sikin ama akşam 7'ye kadar işte olmak. Neyse 8 saat kaldı. Sabah 9 akşam 7 nedir aq ya. iş yerinde yatsam daha iyi gibi sanki. iş dediğin 4'te bitmeli. O bile çok da neyse hadi bunu da bizim köleligimize verin.
Canımın fena hâlde çiğköfte çekmesi ama öte yandan adım atacak kadar halimin olmaması. Malak gibi uyumak istiyorum çok mutsuzum.
uyanmak ?
onsuz bir gün daha.
Mutlu edecek bir hadisenin gerçekleşmemesi belki de.