john myung'ın şarkı sözlerini yazmasıyla zaten heyecanlanmıştık, bir de 1 dakikalık teaser resmen yardırdı ortalığı. o nasıl bir learning to live referansıdır.
ayrıca şarkıda inanılmaz harika vokal melodileri var. teşekkürler james labrie.
Albümün en nostaljik havaya sahip şarkısı. Bundan tam 20 yıl önce piyasaya sürdükleri uyuşturucu; images and words e bir selam niteliğinde. şarkının düzenlenmesi, akışı ufak farklılıklar dışında bizi yıllar öncesine götürüyor. Şarkı sözlerinde ise Myung ismini görünce heyecanlanıyoruz tabi. En son şarkı sözü yazdığı albüm scenes from a memory (bkz: fatal tragedy), yani 90'lardaki dream theater.
A Dramatic turn of events'ın kapanış şarkısı olmayı fazlasıyla haketmiş fakat son düzlükte katakulliye getirilmiş epik şarkı. * Albümün içinde grup elemanlarının hepsinin birden 90'lardaki dream theater ruhuna tekrardan hayat verdiği tek şarkıda şuan bahsettiğimiz şaheserden başkası değil. Son yıllarda günümüz metaline iyice yaklaşan dream theater müziğinde grubun hayranı olmayan bir insan şarkının içindeki o ufacık da olsa var olan duygu tomurcuğunu farketmekte zorlanacağı su götürmez bir gerçekken, bu şarkıyı farklı yaşlardaki ve farklı türler dinleyen rock dinleyicilerine dinlettiğimde hiçbirinden ruhsuz ya da olmamış gibi bir yorum almamış olmam düşüncemi desteklememde fayda sağladı. Ayrıca unsion kısmından sonra Petrucci'nin çok özel bir solo bölümü var. Bir önceki albüm olan black clouds and silver linings'de the Best of times'ın outro solosunda bir terbiyesizlik yapan petrucci abimiz bu sefer ahlaksızlığın doruklarına çıkıyor. Rüyasında ak sakallı stevie ray vaughan gördükten sonra kalkıp yazdığı bir soloya sahip, best of times solosundan güzel değil fakat daha oturaklı bir solo. ayrıca john myung bu şarkıda sadece söz yazımında katkı sağlamakla kalmamış belirgin bir şekilde bas gitarını çalmış. petrucci'nin rifflerinin arkasına saklanmaktan kurtulmuş görüntüsü mutlu edici bir tablo sunuyor. konserde çalınırsa çok can yakacak bu şarkı.
nefes darlığı yapan şarkıdır. her seferinde sonuna kadar nefesimizi tutmaktan nefes almayı beceremez olduk, naptın lan dream theater?
Şarkının outrosunun sadece bana iyiden daha iyi gibi geldiğini sanmıştım, meğer herkes öyle düşünüyormuş. Demek ki bu benim müzikal bilgisizliğim değil, şarkının outrosu gerçekten güzel.
Albümün genelinde olduğu gibi bu şarkıda da jordan rudess etkileri var. Ağırlığını koymuş da iyi etmiş. Saygılar rudess abi.
çok fena bir şarkıdır.
kendimi şarkıya bırakıp bir şey düşünmediğim zamanlar, şarkının son saniyelerinde insanlığımdan; varlığımdan utanırım. nedeni bilinmez.
hatta, biraz moralsizlikle de karışınca bahsi geçen saniyelerde kalp atışlarımı yadırgamışlığım bile var.
neyse ki build me up break me down dinliyorum geçiyor.
