ölümden sonra sonsuz hayata inanmamak, farkında olmadan bir boşluk yaratır insan hayatında. çünki; ölümden sonrası bir hiçliktir ve bu hiçlik amaçsız olmayı getirir. kişi ne kadar zengin veya ferah olursa olsun, hayatında hep bişey eksiktir. ama bu eksikliğin inançsızlık olduğunun farkında değildir.
herhangi bir ayrılık sonrası, kadın yada erkek farketmez, kişinin "ben gayet iyiyim, oh be dünya varmış " nidaları arasında ekstra gezerek, fazladan geyik yaparak telafi etmeye çalıştığı; ancak pek te başarılı olmadığı, kendini çaresiz ve yalnız hissettiği durumudur.
garip histir, boşluk...
amaçsızlık ve gereksizlik gelir yerleşir beyninize. şimdi ölmek bile boş bir iştir artık sizin için. elinizi atarsınız dokunmak için bir şeylere, hissetmezsiniz. içtiğiniz ya da yedikleriniz içinde geçerlidir bu hissizlik. yaşanılan ve yapılan ne varsa o kadar 'boştur'.
ha! bir ara durup bunun farkına varırsınız. 'ne oluyor bana?' dersiniz; lakin bu da boştur.
bu şey nasıl gelip yerleştiyse taa içinize, genelliklede bir anda çıkıp gider.
tek sorun gitmeden önce sizi tarumar etmesidir.
hissedilen en boktan duygudur. bir yerlerden düşmüşsünüzde kollarınız,bacaklarınız kırılmış ve etrafınızda kimse yokmuş gibi hissedersiniz. sığınacak ne bir yer ne de bir insan bulabirsiniz.
insanların hayatın bazı dönemlerinde yaşadığı durumdur. ne yapacağını bilememe durumu da cabasıdır. genellikle çok sevilen insandan ayrılma sonucu gerçekleşir. kocaman bir boşlukta düşermişcesine hissedilir.
boşluk bazen de psikolojik yönden olumsuz bir dünya, devamlı bir düşme hâlini ya da hiçbir yere ait hissetmeme duygusu veren bir durumdur. kişi, normalde yapmayacağı şeyleri yaparken neden olarak da "boşluktan..."der, kestirip atar.
devamlı yaşanan hayâl kırıkları ile kök salar kişinin beyninde. ümitsizlik enzim görevi yapar, ufaktan bir boşverme ya da gamsızlık hissedildi mi de durum anlaşılır, boşluktasındır.
genellikle varlıgından rahatsız olunup doldurulmaya calısılan, gecici bir süre doldurulduktan sonra o sürenin sonunda daha büyük olan, dikkat edilmezse yok eden, ruhu üşüten cereyan yapan yokluk...
