tanımı gerçekten zor olan kavram. boşluğu "maddenin bulunmadığı yer" olarak tanımladığımızda "madde nedir?" sorusuyla karşı karşıya kalıyoruz. üstelik boşluğun içerisinde herhangi bir madde olmasa bile bir enerji mevcut (kuantum mekaniği bunu gösteriyor) yani tamamen boş değil. ayrıca "boşluk" kavramını yalnızca içinde yaşadığımız evrene ait olan uzay dokusu üzerinde tanımlayabiliyoruz. genişlediğini düşündüğümüz uzayın sınırlarını aştığımızda veya komple evrenimizin dışına çıkmaya kalktığımızda bu sefer hiçlik kavramı ile karşı karşıya kalıyoruz ki bu konu üzerine saatlerce konuşulabilir. sadece şunu diyebiliriz ki insanoğlunu ışık yılları öteye götürebilecek anahtar hayal edilemeyecek kadar ufak yerlerde çok büyük işlerin döndüğü o kadim boşluğun içinde gizli.
blşm. 1. (Alm. Spatium, n; Fr. espace, m; ing. space) Bilgi işlemede bir kayıt ortamındaki kullanımı serbest bölge. 2. Yazılı belgelerde metin işlemede ya da ekranda herhangi bir karakter basılmadan yazıcının bir ya da birkaç satır ilerlemesi; eşanlam: yazı boşluğu. 3. (Alm. Leerstelle, f; Fr. espace, m; repos, m; ing. space) Sayısal iletimde herhangi bir işaret gönderilmeden, diğer bir deyişle boşluk gönderilerek, işaretin yokluğu aracılığı ile “0” bit değerinin belirtilmesi; eşanlam: boş işaret.
Boşluk...
Kendisini doldurmak için yerini değiştirdiğin şeyin ardından tekrar açılan.
Boşluk dolmaz öyleyse,en fazla yer değiştirir. Hiçbir şey kalmaz sonrasında,izden başka. Ve hiç,yoktan iyidir. Evet,hiç,yoktan iyidir! Çünkü bir taş , ancak batarken iz bırakır yüzeyde.
Boşluk; yokluğunu doldurmak değildir. Aksine iliklerine kadar hissetmektir. Varlığını severken yokluğunda boğulmaktır. Git demişsindir bir kere ve dur diyemezsin gidene. Sonra da bir bakarsın ardında enkaz ardında BOŞLUK.
yapılacak pek bir şey yoksa ve cebindekilerin değeri seni eve götürmekten öteye taşıyamıyorsa; oturduğun yerde kalıp yapamadıklarını yazma zahmetine girmek bazen en iyi seçenek olmayabilir ya da şehirden uzaklaşan bir geminin güvertesinde kendini, karaya bakan bir manzaranın eşiğinde bulduğun zaman hiçbir yere gidemeyip; aslında giderken, şehirdeki parlak ışıklar ve uzakta yanıp sönen deniz feneri hiç bu kadar net ve ışıltılı değildir.
en büyük karamsarların bile umudunu yitirmediği yerde benliğin idealistik merkezine olan dokunuşlar kimi zaman aslında her zaman yaşadığın yerde ve hiçbir şeyde ve herhangi bir şeyde karşına çıkmaz,
ve ancak giderken yazabildiklerin, ama aslında hiçbir yere gidemezken veya herhangi bir yere giderken olanlar; körfezin ortasına aylardır park etmiş duran bir petrol tankerinini yerinden oynatmak için gereken enerjiyi bile karşılayacak düzeyde bir getirisinin olmaması gibi... ortaya koyduğum virgül ve devamında getirilen cümleler de, bazen evine giderken otobüste 40dklık mesafe için alt tarafı basacağın 1.40lık öğrenciden de karlı değildir..
öğrenciyken cebinizde hissettiğiniz en değerli şeydir.
özlediğinizde kalbinizde hissettiğiniz ezik şeydir.
sıkıldığınızda nefes alırken hissettiğiniz boğucu şeydir.
ölüm haberi aldığınızda tüm bedeninizde hissettiğiniz sıfatsız şeydir.
aşık olduğunuzda karnınızda hissettiğiniz heyecanlı şeydir.
unutamadığınız da yatağınızda hissettiğiniz çukurumsu şeydir.
şarkıdan şarkıya geçerken ki sessizlikte umut dolu şeydir.
film bittikten sonra odanızda gördüğünüz anlamsız şeydir.
Baba gittikten sonra öyle bir boşluk kalır ki insanın içinde tarifi imkansız..
Dil susar , kelimeler yetmez öyle bir yeri doldurulamazlık kalır..
Birini seversin.. Hem sevgili olur , hem arkadaş , biraz da baba , çok az ama..
Yerine koyamazsın, yine de gölgesi yeter ;Seviyorsan, sevdiğinin..
Ama sevilmediğini anladığın anda , seni tozlu bir rafa kaldırdığında acırsın..
En çokta kendine..
Çünkü sen o koca boşluğu onunla kapatmaya çalışmışsındır..
O hayatın acımasız , yakan güneşinde onun gölgesine sığınmışsındır..
Öyle ki arkanı dönmüşsündür hiç korkmadan , acaba demeden..
Herkes gibi o da gider ..
işte o zaman anlarsın , babanın bıraktığı boşluğu başka hiç bir erkek dolduramaz..
Kendine kızar , durursun..
en son yağmur yağdığında çıkıp yağmurda ıslandım. üzerimde mavi bir hırka altımda siyah bir şort vardı. sokaklarda olmak istemediğim kadın olarak dolaştım. kadın olduğumu unuttum. korkularımı da. artık dinlenmek ya da anlaşılmak istemiyorum sadece içimdeki boşluğu tanımlamak istiyorum.
