Halk edebiyatımızda bir ezgi türü. Konusunu aşiret kavgalarından, kan davalarından, aşk maceralarından alır. Çoklukla Güney ve Orta Anadolu bölgelerinde söylenir. Afşar bozlağı, Urum bozlağı gibi türleri vardır.
kahkalarla güldüren insan. Allahım o ne uslup o ne mantık... beşinci nesil olduğu belli bile olmuyor * hoşgeldin canım arkadaşım diyor ve kendisine varlığından dolayı çok teşekkür ediyoruz *
bana kattığı bir çok şey için bir daha teşekkürler. seni görmek ne kadar güzel.
kıraç toprakların duygulu ama gözleri de toprağı gibi kıraç insanlarının, hani bazen boylu boyunca yayılan bozkıra çöken ama yağmur vermeyen bir karabulut gibi yağamayan insanının ettiği feryattır. birilerinin sadece denizlere çıkmak için yol üstü geçtiği bozkırda kalmaya mahkum edilmiş, sevdiğine bir çift güzel söz edemeyecek kadar mahçup, yokluğunda ise isyan etmeyecek kadar edepli, aslında sadece derdini sararmış başaklara anlatmak niyetinde olan kendi halinde bir çiftçidir. varsın çıkmasın denizlere yollar, varsın yolumuz değil ömrümüz geçsindir bu bozkırda...
söyleyiş olarak bozlak vardır.(bozlak ağzı) bir de notasyon olarak aldığı notalar itibariyle 'bozlak dizesi' diye adlandırılan şekilde ifadesi vardır. (mi-b,si-b)
bozlak müzikte bu iki ifadeyi de karşılar.
türklerin orta asyandan getirdiği ve kırşehir'de muharrem ertaş, şemsi yastiman gibi üstadların bağlamalarında can bulan muharrem ertaşın deyimiyle gök kubbeye atılan feryat.
sizin olsun mini etekli konservatuar mezunu devlet sanatçıları. bana özüm bozlağım yeter.
budur! 70lik devirttirir. insanın kendi kafasına sıktırır. hayatının mına kor. gecenin nasıl geçeceğini dinlediğin andan itibaren belli eder. http://www.youtube.com/watch?v=AkpMhCdAF2w
