kirpiklerin demir parmaklıklarım olsa da
gözlerine müebbet düşsem
ama biliyorum ki bu olmayacak
ve ben yalan bir yaşamı yalan bir ölümle sonlandıracağım.
sen orada olmayacaksın..
Sustuklarımın kağıtlara döküldükçe parçaladığı kalbimi
bıraksam cami avlusuna
alır da bakar mısın
güneş battığında değil
yalnızlık bastırdığında gece olur
ya da sen kapattiginda gözlerini
buz kesen sokaklarıma üşüştükçe köpekler
üşürüm ben
hisseder misin titrediğimi
soğukluğundan
gecenin gölgesinde
şeytanın vesvesesiyle
ölümü her seçtiğimde
yaşamdan bir kez daha geçiyorum
aslında ben kendinden
geçiyorum
sana uğrayabilmek için
oradasın
biliyorum.
