Son zamanlarda hissettiğim. Sürekli mutlu olma çabaları... Sürekli mutsuzluğumu hissizliğimi bastırma çabalarındayım. Beni mutlu edicek herşeyi yapmaya çalışıyorum. Mutlu oluyorum. Yalnız kalınca gelen o bok gibi hissetme hali. Özlem değil sevgi değil nefret değil. Bomboş hissetme hali. Son verme isteği. Tutunacak kimsenin olmayışı. Belki ego belki gurur belki hayatta başımıza gelen onca şey. Ama bazen katlanmakta çok zor geliyor. Normalden on kat fazla sanki yükün..
Bu konuda yalnız olmadığımızı gösteren hede.Zorunluluklar yüzünden istediğin yerde istediklerini yapamamak mahvediyor insanı. Şu an hayatımın "gelecek güzel günler için,bulunduğu koşullara katlanmak kısmındayım" sanırım. Etrafındakileri bir nebze seçebilir insan,peki ailesini?
Balık olsam vapur çarpar amk.
Az önce motorla küçük bir çocuğa çarptım, daha önce kendimi hiç bu kadar kötü hissetmediğimi fark ettim, daha önce hiç yaşamamıştım çünkü böyle bir şey hep dua ederdim ne olur yaşamamayım diye.
ALLAHTAN aşırı yavaştım arabanın arkasından fırladı fiziken hiçbir şeyi yok gibi gittim annesini buldum, hastaneye götürmem gerek onu diyorum, yok ona bir şey olmaz diyor, nasıl insanlar şok oldum.
