Dedem ben ve arkadaşı köyde orman gezisi yaparken dedemin kalp krizi geçirerek ölümüne şahit oldum çok garipti lan adam son nefesini verirken fena titriyordu 3-4 ay aklımdan çıkmadı.
gerek mesleki deformasyon gerekse kendi aile kayıplarımdan dolayı çok iyi bildiğim bir hadise. merakla beklenirsiniz dışarı çıkıp güzel haber vermeyi. ya da ambulansla vakadayken yolda gördüğünüz hasta/yaralının yaşıyor olmasını dilersiniz. bir süre sonra elinizle gözlerini kapatmaya alışırsınız insanların. zor gelmez. sonrasını düşünürseniz eğer işinizi yapamazsınız çünkü. eğer birinin gözlerini kapatan kişiyseniz sonrasını düşünmeyeceksiniz. aşağıya bakmayacaksınız ki başınız dönmesin.
Sağlık personellerinin sıklıkla yaşadığı durumlardandir. Zor iş Gerçekten. Ancak bir süre sonra onlar da alışıyor. Belki de mesleki deformasyondan dolayı çok fazla etkilenmiyorlar.
Şüphe yok ki zordur, hemde fazlasıyla.
Gerçi bunu sadece şahit olmakla sınırlandırmamak gerek, hayatında bir yakınını kaybetmiş bireylerin bile farklılıkları göz önünde.
Her acı bir deneyim, farklı bakış açısı ve daha farklı bir ton şey.
sahşen bu yaşta üç kişiyi devirmiş birisi olarak söylüyorum ki çok yakınınız olmadığı sürece kısa bir üzüntü süresinden sonra unutup gidiyorsuz; taaki böyle bir başlık zihninizdekileri canlandırıncaya kadar.
acildeyiz kas tutulmasından .boynumu 1 milim hareket ettiremiyorum.yürürken , konuşurken ,ne yapsam korkunç bir sancıyla karşılaşıyorum. yatakta sabit , saga sola dönmek imkansız , yardımla bile acıdan bagırarak kalkabilyorum yataktan .solugu acilde alıyorum. girişimizi yaptırdık bekliyoruz. acil müdehale odasının önünde , sıramzın gelmesini bekliyoruz.giren çıkanlar var sırayla. sedyede bir amca geliyor. öyle çok yaşlı değil , elli belki erken altmışlarında .eli göğsünde . giren çıkan arasında , çok da dikkat etmiyoruz. sedyeyle gelen küçük bir kız çocugu var .trafik kazası. daha çok o çekiyor dikkatimizi.arkasında koşturan bir adam. merak ediyoruz , o mu çarpmış arabayla ya da aynı arabada kaza mı geçirmişler .derken birden içerden bağrışmalar geliyor.personelll , personelll . gelen giden yok . doktor çıldırıyor. bağırıp çağırıyor. hemşire çıkıp bağırıyor : personelll. o tarafa bakıyoruz personel nerede .birden irkiliyorum, oturdugum bankın demirine hızla yaklaşan sedye , aniden bacaklarıma çarpmasın diye bacaklarımı yukarı çekerken , çenesi yukarda ,gözleri gözlerimde . öyle bomboş . hızla itiyor doktorla hemşire . ellerinde kalp masaj aleti . yukarı çıkıyrlar. bi süre sonra sıramız geliyor. içeri giriyoruz . kayıt yapan çocuk diyor doktora az önceki amca ex.sonra anlıyorum ki gözlerinde gözlerimdeydi can verişi. o ana tanık olmuştum. ilk kez bir ölü görüyor , ilk kez bir ölüme tanıklık ediyordum. boynumun halini çoktan unutmuştum. hayat ....
