sabır, zaman diye diye 6-7 ay oldu. her yolu denedim. köpek gibi içtiğim de oldu, kendimi düzeltmeye çalışıp antideprasanlar kullandığım da oldu. sonuç olarak nerde miyim ? ilk başladığım yerde değilim elbet. ancak yine de unutamadım. insan her gün gördüğü birini unutabilir mi ? hala görüyorum, konuşmak da istiyor ancak ben istemiyorum artık. hala seviyorum ama onunla olmak istemiyorum. garip değil mi ? beni bu hale o getirdi. intikam almak istiyorum belki de. ancak kılına zarar gelse yine de ilk ben koşarım. düşünün nasıl bir psikoloji. sil dedim beni her yerden engelle dedim bugün yine. silmiyor da engellemiyor da. benim yapmaya cesaretim yok o yapsa kabul ederim. çok garip şeyler yaşıyorum. her şeyin hayırlısı.
hala var mıdır? dedirten, her insana nasip olmayan duygudur bu. bir diğerine "geri zekalılık" gibi gelse de, benim gözümde "çok şık ve asil bir duygu" dur. evet duygu.! herkes sahip değil buna. birini unutamayan adam, kendi yaşanmışlığını da inkar etmez. acısı da, özlemi de asildir.
her babayiğidin harcı da değildir ayrıca. yaşanılanları gözardı etmeyen, manasız bırakmayan, hiçe sayamayan adam davranışıdır...
insan kendine kıyabilir mi? onu unutmak kendini öldürmektir.
can alıcı dip not: "birini unutamamak; sıvamaktır. aşık olur sıçar, unutamamayarak da sıvarsın". annem.
kadın tuhaf beyler.
