bir insanda sevdiğimiz ne varsa, onun sevmediğimiz yanlarından beslenir ahmet altan ın geceyarısı şarkıları denemesindeki ;bir çizgi bir nokta bölümündeki o eşsiz cümlesi.
böyle mi gerçekten?
bu kadar trajik mi adına hakikat denen yanılsama.
bu yüzden mi çekilen tüm sıkıntılar ve yazılan onca satırlar?
nedir aşkı aşk yapan?
ulaşılmasını güç, elde edildiğinde de varlığını muhafaza edilmesini imkansız kılan nedir?
24 yıllık serüvenimde beni en çok sevenlerin aynı zamanda en çok üzenler olduğunu bilmem gibi çetrefil bir paradoks. anlaşılmaz gözükebilir ama; inanın bana aslında o kadar da şaşırtıcı değil. her aşkta bir katre de olsa mutlaka nefret vardır; çünkü aşk en tutkulu yanını bu içinde beslediği o meşum yanından alır. arının ağzında bal olduğu gibi kıç tarafında da iğnesi olması gibi. o bal sizin olabilir ama unutmayın bir gün sizi hiç ummadığınız ve beklemediğiniz bir anda da sokabilir. kasıldığınızı hissedersiniz. çaresiz kaldığınızı..ve acıdan yandığınızı..
nefessiz kalırsınız..
için için yanarsınız, kanarsınız
arıyı arı yapan, aşkı da aşk yapan işte budur. sevimli gözüken yanından ziyade bizim imgelemimizde yatan acılı taraftır. acı çekmemizdir aşkı aşk yapan aragonun dediği gibi. üzülmemizdir, kanamamızdır aşka değer katan. yokluktur varlığı vareden. allah'tır şeytana hayat veren.gecedir gündüzün kıymetini bilmemize vesile olan ve yanlışlarımızdır bizim öğretmeniz
onsuz olmaz dedikçe ona değer katıp kendimizi kocaman bir hiç saydıran, yokluğuyla yaşantımızı piç ettirendir aşk.
kördüğüm karmaşık bir bilmecedir şarkıda söylendiği gibi.
yaptığı her hareketi, söylediği her sözcüğü, gözlerinizin içine her bakışını zihninizde yeniden birer birer canlandıran, ve bunlardan kesin bir sonuca ulaşmaya çalıştıran bir bulmacadır da aynı zamanda.
nedensizce gelir ve binbir bahane üreterek gider çoğu zaman.
varlığıyla size dünyanın en büyük gizeminin kapısını kendi elleriyle açan, bedeninizde çırılçıplak gezinen, kasıklarınızda gezinen bir sıcaklık; yokluğuyla da kainatın en çaresiz kişisiymiş duygusunu tattıran, kendinizi yapayalnız hissetmenizi ve girdiğiniz her ortamı buz gibi hissetmenize sebep olan bir fahişedir aşk.
sizden alması gerekeni alır ve gider.
ve belki bir daha hiç geriye dönmez.
dönemez
siz de bir daha asla sevemeyeceğinizi sanarsınız.
için için kanarsınız.
mütemadiyen gözleriniz dolu dolu ıraklara bakarsınız.
yorgan altlarına sığınıp ağlarsınız.
ve kimse öldüğünüzü fark edemeden yaşarsınız..
belki bir gün şairin bir sözü gelir akıllara. önce kendinize fısıldarsınız. sonra avazınız çıktığı kadar bağırırsınız gidene inat...
bir insanı sevmek ona sahip olmaktan daha önemlidir diye tüm dünyaya haykırırsınız.
ayağa kalkıp yeniden yaşarsınız.
ta ki yeniden düşene ve yeniden dirilene dek
ve birgün belki bir yazı yazarsınız doya doya yaşarken..
kimbilir gidene inat
sahip olmak kısmını irdelemek gerekir...
sahip olmak derken seksten bahsediyorsanız lafı konuşmamız bile yanlış zaten...
bir fahişeyi skince de ona sahip olduğunuzu sanabilirsiniz ama eğer öyle olsaydı bütün ortalık tasmayla gezen kadınlarla dolu olurdu...
sahip olmak demek onun aklına ve kalbine tamamiyle ambargo koymaktır, aşktır...
sahip olmak demek, o kadını erkekle dolu bir odaya bikiniyle koyabilecek kadar güvenmektir...
daha değerli olan seçenek para etmediğine göre
--spoiler--
(para etmediğinide bu cümleden anlıyoruz zira para etse sahip olunur böyle gereksiz bir cümle kurmayada ihtiyaç doğmazdı)
--spoiler--
bu lafı edene bok yemek düşer dedirten boş laftır...
gerçek aşk platonik aşktır zaten.. birini çok seversiniz, onun için ölmeye bile değdiğini düşünürsünüz.. fakat o kişiye sahip olduğunuzda belli bir süre sonra soğumaya başlarsınız ondan.. çünkü o kişiyi kafanızda o kadar büyütmüşünüzdür ki, okadar ulaşılmaz olduğuna inanmışınızdır ki, artık ona sahip olduğunuzda büyük bir hayal kırıklığına uğrarsınız.. o kişinin, ulaşılmaz olmadığını ve daha da beteri mükemmel olmadığını anlarsınız... artık sizin için sıradan bir sevgili haline gelir. ve kaybedilmeye, kaybolmaya mahkum bir ilişki haline gelir ilişkiniz... ayrıca dikkat ederseniz tarihteki en güzel aşk şiirleri, aslında hiç sahip olunmamıuş sevgil,ilere yazılmıştır..
geçen birisine bir sahip olmuşum.
tapudan aldım, noterden de onaylattım.
sahip olmak nedir gençler?
olması gereken karşılıklı bağlılıktır.
işte bağlılığın adını sahip olmak koyarsanız ve abartarak o masumiyeti yitirirseniz.
karşılıklı sadakati, fedakarlığı bir şeylerden taviz görürseniz.
birine sahip de olursunuz, size de sahip olurlar.
sonra vay efenim biz mutsuzuz.
kafa yapınızı size dayatılan kalıplar üzerine kurmayın.
bağlılık ne ya sahibim ona veya istersem keyfi 1 yıl sonra sana dönerim diyecek kadar uçlarda kalıplar dayatılıyor.
yapmayın, etmeyin.
sevmek ve sevilmek; karşılıklı bağlılık, sadakat ve fedakarlıkla taçlandığında güzeldir.
Bir avuntu. Uzaktan yakından gerçekle alakası olmayanından. Sevgiyi değerli kılan sebep, sevilen objenin sahip olmaya değer olmasından ileri gelir. En azından sahip olmaya tetiklemelidir yoksa benim olmayan güzel güzel değildir diye boşuna söylemiyorlar.
