ne kadar seversen sev, ne kadar bağlanırsan bağlan, arkanı hep sağlama alacaksın.
ne kadar iyi dost olursan ol, ne kadar birlikte vakit geçirirsen geçir, sana ne kadar iyiliği dokunursa dokunsun asla kontrolü elinden bırakmayacak, işleri onun inisiyatifine bırakmayacaksın.
çoğu insanın kendi menfaatleri için başkalarını gözünü kırpmadan kırmaya bayıldığı, eleştirmeye bayılıp en ufak tenkitte saldırganlaştığı, yakın arkadaşlarınızın size tekmeyi basıp daha eğlenceli diye başkalarına gittiği, " seni seviyorum " diyen güzel kadınların başını çevirip gittiği günümüzde oldukça zorlaşmış, denenmesi bile insanı düşündüren olay.
çok iyi ve adil insanlara teşekkür etmek lazım bunun için...
bu saatten sonra çok zor olandır. her defasında güven kırılması ve çevredeki insanların yaşadıklarını duymak korkutur ve kimseye güvenmemeye iter. bu duruma düşürenler utansındır.
zordur birine güvenmek.
bir binayı inşa etmek gibidir.
oluşumu zaman alır .günler ,haftalar belki de yıllar...
ama yıkmak tıpkı bir deprem gibi saniyeler sürer.
çok güvendiğiniz birinden beklemediğiniz şeyler gördükten sonra kırıldıysa güven çok zordur yerine gelmesi. başka insanlara olan tutumunuzu da etkiler ister istemez. paranoyak, güvensiz, kıskanç, itici bir insan olma yolunda ilk adımı atarsınız. yeniden inşa edilmesi en zor olan duygu güven duygusu sanırım.
Iste en kotusu bu. Uzerinden dokulenlerin altindan cikan canavara dayanamiyorum. Ya sen de onlar gibiysen... Ya sevgiye son inancimda kayar giderse avuclarimdan...
zamanla olur.
o da tam olmaz.
nedeni geçmiş tecrübelerdir.
sırtından vuruldukça insan hesabı istemeden geleceğe de keser.
duvarlar yükseldiğinde hep aklında acabalar kalır.
insanoğlu çiğ süt emmiş der atalarımız.
doğru da söylerler.
yaşadıkça öğrenir insan.
yaşananlar kiminde derin izler bırakır.
sonuçta herkes zamanla aslında kendine kalır.
ve anlar ki insan yalnız geldi dünyaya yalnız da gidecek.
