Bir ortamdaysak ve güzel bir espri sonrası herkes gülüyorsa gözlerine bakarım eğer ona da gülüyor ve aynı anda bana bakıyorsa işareti alır yıldırım orduları grup konutanı edasıyla yardırırım hoşlaştığıma.
Hoşlandığımı belli etmemek için envai çeşit öküzlükler yaparım.
Bazen başarırım bazen de karşımdaki insan ruh hastası olduğumu düşünürken ben içten içe erir giderim.
Anlamasın diye suratına bakmıyorum umrumda değilmiş gibi davranıyorum ödüm kopuyor anlaşılacak diye konuşunca kısa kısa cevaplar veriyorum gören nefret ediyorum sanıyor ama öyle olmuyor o durum böyle salak bir hal alıyor.
Uzaklaşıyor hatta kaçıyorum. Hatta puf oluyorum, yok oluyorum. Birinden hoşlanınca güçsüz olurum ve bu beni çok rahatsız eder. Anında geri vites yapar raks ederim hiç acımam. Aşk sözcükleri söylediklerim, geçmişte birliktelik yaşadıklarım ise tamamen duygusallıktan uzakta cereyan eden vakit öldürmek için gelişen deneyimlerdi.
Ben sevdalandım mı kayışı koparırım, oradan normal bir ilişki doğamaz. Ve bu yüzden en az acıyla, en az karın ağrısıyla, en az hasarla ayrılabilmek için kaçmayı tercih ederim. Unuturum ve bu zor olur öteleye öteleye; başarırım.
O hoşlantıyı kalbimde, ondan uzakta absorbe eder; yok ederim. Anlatabiliyor muyum?
