görüyorum ki, dtp lilerin ülkü ocakları binasını taşlamasına sevinenler var. hatta utanmasalar, salyalarını akıta akıta "onları öldürelim, taş yağmuruna tutalım, beyinlerini oyup beyin parçalarını meydanda asalım" gibi gaflet içerikli cümleler kuracaklar.
insan değersizliğini "insan değerlidir" portalında örtmek isteyenlerin asla kapılmayacağı histir. düşünsenize, adamlar insan öldürmeye programlanmış cani iken, ülkücü de olsa bir insanın ölümüne zaten sevinecekler. kaldı ki, ülkücü birinin ölmesi mutluluğun doruk noktasına çıkaracaktır onları. insandan söz etmeyin artık, böyle canileşen ruhunuza değer beklemeyin.
bir insan öldüğü için, gerçekten üzülürüm.. bilenler bilir. severim insanları ya, gercekten.. elini öpesim gelir bazen yolda gördüğüm tanımadığım teyzenin.. yer verirken gülümseyen dedenin..
bir insan ölür, ben ağlarım.. az sonra yazacağımla değerlendirmemeniz için söylüyorum.. türkiye haritasında parmağınızla önce en sağa, sonra en alta inin. parmağınızın içinde kalan bölgede askerliğimi yaptım.. lüzum olursa gene yaparım, ilk gittiğimde de lüzum yoktu ama.. neyse sorun bu değil..
ama olayı şu şekilde değerlendirirsek, yani, ülkücü düşünceye ait birinin düşüncesinden vazgeçmesi olarak...
burada işler karışır.. açıkçası hangi ideolojiye ait olursa olsun -bunu çok ciddi söylüyorum-, birinin düşüncesinden vazgeçmesi beni sevindirir.
siyasi görüşü yüzünden bir insanın ölümüne sevinmek, hatta geç siyaseti, bi insanın ölümüne sevinmek, yani insan diyorum, insan sevinmez, ki bi solcu asla.
