Araştırmacı yazar Mehmet Tanju Akad'ın son çalışması olup, kitap yayınevinden çıkmış 237 sayfalık kitabıdır.
Kitapta, Türklerin Anadolu'ya gelişinden sonra bu topraklara tutunma çabasından bir dünya imparatorluğuna uzanan; nihayet viyana önlerinden Kafkaslara, Arabistan yarımadasından Kuzey Afrika'ya, üç kıtadaki topraklarını kaybedip Anadolu'nun içine sıkıştırıldıkları çöküş dönemine kadar geçen sürede yaşanan askeri felaketlerin bilançosu çıkarılıyor: Yıldırım Bayezıd, bir an önce muharebeye girilmesini savunan Hoca Firuz yerine dağlık bölgelere çekilip Timur ordularını mevzi muharebelerle yıpratmayı öneren Başvezir Ali Paşa'ya itibar etseydi, Malta kuşatması sırasında Turgut reis Tunus Beyi ile görüşmesini o kadar uzatmayıp adaya vaktinde intikal etseydi, inebahtı'da denizcilikten hiç anlamayan Müezzinzade Ali Paşa, derhal muharebeye girmek yerine, Uluç Ali Paşa'nın öncelikle Lepanto kalesine çekilip toparlanma önerisine kulak assaydı gibi değerlendirmeler mevcut kitapta.
osmanlıda toplam 215 sadrazam görev yaptı.bunların 44 ü padişah emriyle katledildi, 11 i ihtilallerde öldürüldü, 6 sı muhaberelerde şehit düştü. böylece padişahlarının üçte biri azledilip, sadrazamlarının dörtde biri öldürüldüğü ortaya çıkar bu da son derece istikrarsız bir yönetime işaret eder.
--spoiler--
selçuklu ve osmanlı tarihinde kaybedilen önemli bazı savaşları detaylandırarak ibret alınası tarih ve askerlik dersleri ortaya koyan başarılı bir çalışma.
bayezid, ankara savaşında dağınık yakaladığı timur ordusuna hemen hücum etseydi veya kendi toprakları dışında savaşmak üzere doğu anadoluya hareket etmeseydi herşey farklı olurdu. fakat timur daha mektuplaşma sırasında tatarları kendi yanına çekmişti. bayezid ne yaptı ? hiç. hazineyi harcamamayı seçti. savaşa teşvik olması amacıyla hazinenin kapılarını açsaydı farklı olabilirdi.
fatih, otlukbeli öncesindeki çarpışmalarda uzun hasana yenildi ve akkoyunlu süvarilerinin avantajını yitirebilmek için otlukbeli mevkine çekildi. dağlara, tepelere çıktı. anca oyle kazanmasını bildi.
yavuz, üstün ateş gücü sayesinde kazandı çaldıranı, merc-i dabıkı.
ıı. mahmut zamanında nizipte kendi valisinin ordusuna yenildi koca osmanlı ordusu. hemide kaç defa amk. nizip 1, konya 2 burada paşa esir ediliyor, kütahya 3 !
ıı. bayezid devrince şahkulu denilen kimine göre derviş kimine göreyse eşkıya, çevresine topladığı kuvvetlerle, osmanlı ordusunu 4-5 defa pert edip, beylerbeylerini katledip, sadrazamları öldürebilmiştir. bak sen şu eşkıyaya !!
yani osmanlıyı büyütmeyin kafanızda. çünkü pek büyük değildi. hatta saçmaydı. o yavuzun zaferler kazanmasından 6-7 sene önce ki osmanlı ordusu gidip eşkıyalara yeniliyordu.
misal kösedag savaşı. savunma yapılması gerektiği vakit saldırı yapılması tercih edilip anlamsız saldırılar yapılmasıyla mogollar ezdi geçti. ki terkedilmiş selçuklu çadırlarına birkaç ay girmedikleri yazmaktadır. tuzak sanmışlar. bu kadar kolay yendiklerine şaşırmışlar amk.
askeri güç,endüstriyel güç önemlidir. ama çok daha önemlisi stratejidir. buna dünya tarihinden binlerce örnek verilebilir. strateji bir savaşı kazandıradabilir kaybettiredebilir. doğru strateji ile küçük orduların büyük orduları yendiklerine, yanlış strateji ile büyük orduların çok küçük ordulara yenildiklerine dair bir çok örnek mevcuttur.
O toplumun karaktersiz olmasından. Bugün israil ABD yada başka bir devlet ülkemize girse hangi vatan evladı savaş olmayan sakin bir ülkeye kaçar? Düşünmek için yeterli sanırım.
