rahmetli metin oktay'ın da dediği üzere galatasaray bir din bir mezhep gibidir. evet kesinlikle böyledir bu. zira, kabız oluyorum içimdeki galatasaray sevgisini anlatana kadar. şimdi futbolun anlamsızlığına dair gem vuran birileri çıkıp " ulan ne adamlar var" diyecektir. mesele futboldan öte azizim burda. dedik ya galatasaray bir futbol takımından çok daha fazlası diye.
tv başında maç saati beklenirken, yaşadığım bir his bu. son 5 dakika kalmış takımın sahaya çıkmasına. ve bende anlamlandıramadığım bir heyecan var. eşek kadar adam hiç böyle olur mu yahu, oluyor işte. takım yeni açığın ordan çıkıyor. forması destansı zaten. maç başlıyor. maçtan çok ben galatasaray'ı izliyorum. mesele kazanması kaybetmesi değil bunu anlıyorum. o formanın içinde kimin olduğu önemli değil. formayı giyenin büründüğü ruh, anlam, tarih..
maç bitiyor. önemli değil esasta sonuç. doksan dakika bir keyif sürmüşüm. platonik aşkımı izler gibiyim. benden zerre haberi olmasa da, benim bir menfaatim olmasa da bu işten, zevk doruk noktasında. ropörtajlar başlıyor futbolcularla, analizler, yorumlar başlıyor tvler de. ne diyebilirler ki, hep aynı terane. ama bırakıyorum her şeyi sorgulamayı. o an çok önemli benim için.
sonra hadi dışarı çıkalım yeter artık futbol futbol diyen bir ses beliriyor mutlaka her haftasonu. kız arkadaşımın sesi bu. bi ona bakıyorum. bi cimboma. lan diyorum nasıl bir insanım ben..
sarı-kırmızı renkte herhangi birşey görünce heyecanlanırsın, kalbin daha hızlı atmaya başlar. herhangi bir yerde galatasaray kelimesini gördüğünde ya da duyduğunda gene kalbin küt küt atmaya başlar. hiç tanımadığın bir insanın galatasaraylı olduğunu öğrendiğinde ona bir anda sempati ile bakmaya başlarsın(istisnai şerefsizler hariç, abdullah öcalan gibi). yani o kutsal "galatasaray" ibaresi asla hiçbirşey ile aynı seviyede değildir senin için. o zaman sen de o mezhepe çoktan dahil olmuşundur, aramıza hoşgelmişindir. hani barcelona formalarının içinde yazar ya "mes que un club" diye. aynıdır bu da, bir spor kulübünden çok ama çok daha ötesi...
kaynağı aşağıdaki cümle olan söz öbeği. ne kutsal değerleri alaşağı ederek ilkokul çocuğu kıvamında çiğ göndermeler yapan, ne de ayar veriyorum diye sıçan post-modern delikanlılarla bir tutulamayacak efendilikte söylenmiştir.
"Sarı-kırmızılı renklere küçükten beri hayrandım. Galatasaray izmir'e geldiğinde okuldan kaçar, maça giderdim. Bence Galatasaraylılık din gibi, mezhep gibi yerleşmiş, köklü bir inançtır. Galatasarayi işte bunun için tercih eder ve Galatasaraylılığımla her zaman gurur duyarım"
