"hocam bir insanın bizi sevdiğini nasıl anlarız?" diye soruyor lise öğrencilerinden birisi. ona demek isterdim ki anlayamazsın arkadaşım anlayamazsın, hele ki bu zamanda hiç anlayamazsın.nasıl anlayasın ki duyguların birbirine karıştığı, arzuların adına aşk dendiği, hoşlanmanın adına sevmek dendiği, can sıkıntısı gidermek ve birisinin onunla ilgilenmesinden hoşlanıldığı, o kanaldan o kanala zaplandığı, model insan olmayışından bir çok kişinin acayip şekiller aldığı bir dönemde nerden bileceksin ki gerçek sevgiyi. hani derler ya ekmek aslanın ağzında, şimdi bir tek ekmek değil; aşk, vefa, dürüstlük, samimiyet, anlayış hoşgörü velhasıl tüm güzellikler aslanın kalbine inmiş durumda. ya onu oradan çıkartıp kendi kalbine takacak ve aslan yürekli olacaksın, ya da yüreği kokuşmuş bir insan."
sevgiyi hissetmek ve hissettirebilmek anlayabilmek büyük çaba ve özveri isteyen toplanması birikmesi yeşermesi zor olup dağılması bir an gibi kısa sürelere bağlı bir yatak gibidir. kırılmış, dagılmış, inançsız ise tüm duygularınla anlatmaya çalışanı dahi ciddiyetsiz samimiyetsizlikle suçlayıp anlamak yerine anlamamaya çalışırız. azim ister dogruluk ister inanç ister anlaşılır olmak ister. velhasıl güven isteyen eylemdir.
siz seversiniz o sevmez , e siz yine seversiniz o bu defa eğlence olarak görür , e siz bir kez daha seversiniz sevdiğinizi söylersiniz o sizi öylesine sever bu böyle sürer gider.
sonunda kaybeden siz olursunuz. unutamazsınız , acı çekersiniz , hayıflanır söversiniz.
bir insanın sevdiğini anlamak önemli değildir aslında..
hayat bize acı tatlı değerlerini sunarken biz öncelikle,dünyanın en zor bulunan manevi değeri için ne yaptığımızı bilmemizdir.sen aşk için ne yaptın,sen sevgi için neler verdin. yeri geldi ağladın,günü geldi içtin,geceleri yastığa başına koyduğunda sadece onu düşündün, iki kelimeyi bile bir araya getiremezken şiirler yazdın onun için ve belki hayatta kimseye vermediğin değeri sadece o'na verdin... bir karşılık bulamamışsan hiç üzülme.önemli olan senin ne verdiğindir, önemli olan senin yaptıklarındır. eğer sen bir aşk için yapacaklarına inanıyorsan ve hala değerini bulamamışsan,boşver bırak o kendi değeriyle kalsın sen gerekeni yaptın.en zor zamanında,en mutlu anlarında bile onu düşündün,sen delikanlılığını yaptın!bırak değerini anlamayanlar utansın.sen hayatın kurallarına göre oynadın,o ise hayatın görünen koşullarına göre!!!
zor gününüzde mümkündür.
eğer dar gününüzde size elinden gelen desteği veriyorsa,
üzüntünüz üzüntüsüyse,
sizi neşelendirmek için çaba gösteriyorsa,
hastalandığınızda eli ayağı birbirine dolaşıp ortalığı ayağa kaldırıyorsa
ya da bir sıcak çorba yapıp kapınızda beliriveriyorsa,
sözüyle davranışıyla kalbini avuçlarınızın içine bıraktıysa o insan sizi gerçekten seviyordur.
seven insanın sevdiği canı gibidir çünkü. insan canına duyarsız kalmaz ki!
zor iştir. insanlar birbirine hep sevgi masalı okur durumda. kimi ele ele görsem onsuz yaşayamaz durumda. ayrılıp yeni birisini bulduğunda da aynı masal.
zira günümüzde sevgi olayı acayip olarak farklı ve kişiden kişiye göre değişir durumdadır. bazı insanlar arzuladığı insanı bile sevdiğini düşünmektedir. gerçekten seven insanlar yok mu ? tabiki var.... ama onlar bile ümitlerini kaybetmişlerdir, kendileri gibi birisini bulamamak korkusundan....
rakıyı gören suyu,
kadını gören yatağı arar olmuş.....
seven, bir kere söyleyemez. hareketleri onu ele verir. bir insan sevdiğini görünce, ayakları birbirine dolanıyorsa, gözlerinin içine bakamıyorsa seviyordur. eğer bir de elini kalbinin üzerine koyma fırsatınız varsa, işte o zaman artık konuşmasına, "seviyorum" demesine gerek kalmaz. kalbi onu ele verir.
