faşizme, din tüccarlarına, toplumun sırtından beslenen asalaklara, cehalete karşı, insanlığa yaraşır bir toplumsal düzene, herkesin özgürce düşünebildiği dogmalardan arınmış aydınlık bir geleceğe, barışa, sömürünün, eşitsizliğin, ayrımcılığın olmadığı bir dünyaya. şu sonsuz kosmosda ve onun insana biçtiği anlık ömürde bundan daha güzel ve asil bir duruş olamaz.
"bir insan ömrünü neye vermeli" olarak değil de "bir insan ömrünü neye adamalı" diye sorulsa daha etkili olacak sorudur.
Bir insan ömrünü en çok istediği şeye adamalıdır. Bu kimisi için karıyerdir, kimisi için de aşktır. Bazıları karıyeri seçip ömürlerinin parayla mutlu geçeceğini düşündüğü için karıyeri seçebilir, diğer taraf ise manevi zenginlik için ömrünü aşka adar. Kişisel bir kavramdır. Seçenekler çoğaltılabilir.
Ama insan ömrünü ilerde pişman olmayacağı bir şeye adamalıdır. imkansız bir aşka ömrü adamak veya başarısız bir öğrencilik hayatı geçiripte yüksek rütbeli meslek istemek, ömrü tüketebilir.
Ömrünüzü adadığınız şeyler bazen ömür törpüsü olabilir.
Tabi ki onurlu bir hayat sürmeye vermelidir fakat bugün onurun eşcinsellik olduğunu söyleyen bu kadar çok insan gördükten sonra olayın boyutu biraz değişti tabi.
Davasına, ilkelerine, kutsal bildiği değerlere elbette. Türklük için, Türkçülük için ömür de feda edilir; anne, baba ve bütün sevilenler de. o ömür uğruna adanıp çalışarak da bitebilir, uğruna can vererek de. Önemli olan türk ırkının ve türk devletlerinin bekasıdır.
