yani mesela bir adam bilmemkimi-i bilmemne hazretlerinin torunu, alim ebu bilmemne'nin de torunuysa o adam müslüman doğar müslüman ölür. hiçbir şekilde islamdan çıkması, dinsiz olması, ateist olması, hıristiyan ya da yahudiliği seçmesi, puta tapması, ateşe, s.ke tapması ihtimal dahilinde bile değildir.
bu düşünce insandaki iradeyi ve beyni yok sayar. neden yok sayar? çünkü bunu iddia eden kişilerde beyin yoktur. herkesi kendileri gibi sanarlar. bu insanlar gerek korktukları gerekse beyinleri olmadığı için düşünümezler ve benmerkezcildirler, yani her insanı kendileri gibi sanarlar.
örnek verelim; hasan sabbah alim ali bin mehmed'in oğludur. on dört yaşına kadar babasının gözetimi altında din bilgileri edinir ve sonra o dönemin ünlü islam alimlerinden imam muvaffak nişaburi'nin öğrencisi olur. 17 yaşından sonra ismaili'liği benimseyip dönemin en büyük ismaili alimlerinden dersler almıştır. fakat hasan sabbah dünyayı gezdikçe ve gördükçe, özellikle bir ismaili şeyhiyle yaptığı bir konuşmadan sonra inancından değişiklikler yaşar. öncelikle belli bir süreç içinde dinlere inanmaz ve olgunluk seviyesinde allah'a da inanmamayı seçer. fakat bu seçimi kendisi için de biraz muallaktadır. ya varsa gibi bir şüphe vardır içinde. imparatorluğunu kurduğu zaman kendisini ziyarete gelen selçuklu elçilerinin gözleri önünde müritlerinden birisine kulenin tepesine çıkıp kendisini atmasını söyledikten ve müridi bunu ikiletmeden koşup canına son verdikten sonra ise allah'ın olmadığına kesin olarak inanır. fakat müslüman bir babanın oğluydu.
kültürel anlamda doğruluğu tartışmasız bir önerme. insan içine doğduğu dinsel cemaatte din üzerinden bir sosyalizasyon* sürecinden geçer. bu yüzden müslüman bir ailenin ya da cemaatin içine doğmuş bir ateist*, ermeni ortodoks cemaatinde doğmuş başka bir ateistten* farklı kültürel arkaplanlara sahibizdir. bunun en büyük nedeni de dinlerin bayramlar, paskalyalar ve ortak dinsel ve kültürel yanlarının toplumun tümünü bir biçimde etkilemesidir.
doğduğunuz din sizi bırakmaz, ateist olsanız bile onunla bir şekilde barışırsınız ve kendinize göre güzel taraflarını sahiplenirsiniz.
öncelikle insan her hangi bir dine mensup biri olarak doğmaz. neden efenim ? çünkü bebeklerin dini olmaz! ebeveynelerin en büyük hataları; çocuklarını doğru ve yanlışa göre yetiştirmek yerine sevap ve günah kavramlarına göre yetiştirmeyi tercih etmeleridir.
yani efenim nedir olan?
olan şey şudur :
"Dinin üstünlüğünün kaynağı; doktrinlerini çocukluğun körpe çağında zihne kazıma, dolayısıyla neredeyse doğuştan gelen fikirler gibi görünmelerini sağlama şeklindeki paha biçilmez ayrıcalıktır." (bkz: schopenhauer)
sonra da kalkıp okullarda ibadethane açalım denilince alkışlayan bireyler oluşur. (bkz: hoşgeldin yobaz)
musevi bir anne ve musluman bir babadan dogduysanız eger musevilik anneden cocuga gectigi icin bu genelleme icerisinde musevi olmak durumundasınız fakat boyle ıslemiyor duzen genelde farklı dınlere mensup kisilerin evliliginden dogan cocuklara ya anne baba arasında karar veriyor ya da cok demokrat bir aile ise kararı cocuga bırakıyorlar yani bu yuzden (bkz: bu dahil tum genellemeler yanlistir).
kendi kendime düşündüğümde aklıma her daim gelen önerme.insan 15, 16 yaşlarına gelene kadar toplum ve en çokta aile tarafından kişilik şekillendirmesine girer ki bu da doğduğun yere göre oldukça farklılıklar gösterir.Diyelim ki ben ingilterede bir hristiyan ailenin çocuğu olarak dunyaya geldim.Arkadaşlarım,annem ,babam herkes hristiyan ve ben diğer dinler hakkında pek de bir şey bilmiyorum.Benim bu durumda muslumanlığa dönmem pek te olası gozukmuyor gibi.Hem şöyle bir düşünüldüğünde kaçımız elimizi bir incili bir tevratı alıp inceledik nerden biliyosun doğduğun dinin en doğrusu olduğunu diyerek hipotezi destekliyorum
