dün yine seni aradım,
yine medet umdum senden...
haklısın,
cesaret vermeni bekledim.
kendim kurdum cümleleri
sonra sustuk,
sen güldün,
yine kendim inandım farkındayım...
hemen devamında bir hayalden düşmekle sonuçlanacak eylemdir. ki zaten hayal dediğimiz kırılgan şey düştüğünüzde canınızı acıtır, yaranızı kanatır, kanamanın ön koşuludur.
kollarınız yorulduğunda gene düşmek olan bir hâldir çok çok.
ne hayal bitiyor, ne de o dinlenmişlik hissi. mübarek yarın zonguldak, sonraki gün sinop oluyorum. hayalim de sarıyer'de volta atacak ötekilerin mübarek pazar günlerinde.
hayata tutunmaktır bazen. hayata bir hayalle tutunmak pamuk ipliğine bağlı hayatların, hayatı beceremeyenlerin işidir bazen.
aslında herkesin yaptığıdır. hırslarını gerçkeleştirmek için acımasızca hayata dalanların bile...
kişinin hayatta biraz daha fazla kalma sebebidir... sonu genellikle hüsran olup, acı üstüne acı ekler sadece...
ne kadar yapılmamasını söylesekde hemen hemen her kişi yapmıştır bir kere, kimimiz kendisini iyice kaptırmadan vazgeçmiştir, kimisi ise tosladığı ve aşamayacağı duvarı görünce akıllanmıştır...
Hayaller güzel olsa da gerçek dünya'dan kopmamak gerekir, düşünülen ve yapılmak istenen herşey olacak diye bir kural olmadığından yaşama başka şekillerde tutunmak en güzeli olsa gerek...
