bugün

herkesin söyleyebileceği binlerce cümleyi bir cümleye sıkıştırmasıdır.
başa sarmak istiyorum ama yine aynı b.kları yemeyeceğimden emin olamıyorum.
seke seke ben geldim,sike sike gidiyorum.
(bkz: can yücel)
yavuz çetin ne güzel demiş

bir gün gelir herkes kendi yoluna gider , herşey nasıl başladıysa öyle biter.

özleniyorsun be üstad.
(bkz: ne desem inanırsın)
racon kesmiyorum, kafffaaaa kesiiiyoruuum.

editini sikiyim: lan makara yapalım dedik, polat jr olduk iyi mi ?

bir cümleyle hayat mı özetlenir öf.
Ben olayların, yaşamın ve insanların içinde olmaktansa dışarıda çıkarsız, amaçsız bi izleyici olmayı seçtim.
hayat herşeye rağmen yaşama değer.
paramparaça..
(bkz: kötü sonla biten masal)
genelleme değil ama son bikaç gün için en azından tek tabir heralde ve malesef: "Yazık..." olurdu.
hep bir adım sonra taşa basacakmış gibi hissettim.
tarihi bir fırsatın ele geçirilmesi, sonra o fırsatın geri tepilmesi, sonra cılız bir atılım, iflas ve yeniden bu kez sağlam kalkınma.

evet aynen böyle.
çölde susuz kalmış bedevi. yapayalnız umutsuzluk.
hiçbir şey benden üstün değildir.
uzun ince bir yoldayım, gidiyorum gündüz gece. (bkz: aşık veysel).
inatçılığından yaşama direnen adam.
daha iyisini iste. ulaşmak için çok uğraş.
ben öldüm.
bu daha başlangıç.
Çocukluğum kavruk, Gençliğim savruk. heyt beee...

(bkz: ahdım olsun)
hamdım yandım pişemedim.
öğrenciyim...*
hiçbirimiz böyle olmasını istemezdik.
siktir et.