Tehlikelidir, sizi sevdiğini sandıklarınız en mutlu anınızda pusuya yatmıştır, son darbeyi vurmayı beklerler. Güzel şeyler olduğunda bir kötülük beklememize sebep olan herkes layığını bulur umarım.
Seratoninin marifetleridir bunlar.
Salgılandıkça coşturan, coştukça salgılanan bu sevgi ve mutluluk pıtırcığı hormon sayesinde hissedilen şahane durumdur.
Hep kalsa... Hiç gitmese keşke...
şu an okuduğum kitapta bolca bahsi geçen histir. ana karakter diğer ana karakterle tanıştı ve birden hayatları değişmeye başladı. aralarında müthiş - ama böyle imrenilecek derecede yani- bir sevgi, arkadaşlık, dostluk bağı oluştur. yazarın deyimiyle adeta birbirlerini tamamladılar. acaba bana da böyle bir his getirecek birisi var mıdır şu hayatta? yoksa her şeyi çok güzel yapmak insanın sadece kendi kendisine yapması gereken bir iş midir? eğer öyleyse çok acı bana göre. o kadar sosyal hayvanlarız, her sorunu illa kendimiz mi çözelim?
insanların içi içine sığmaması durumudur. Ne mutlu öyle hislere sahip olanlara. Çünkü önce inanmak gerekiyor. Ne mutlu her şeyin güzel olacağına inananlara.
tıpış tıpış da gidiyor tabii. özellikle bazı filmlerden sonra giden bu hisle balkona çıkıp bir sigara içmek isterim. fakat bıraktım sigarayı. zaten yıkılıyordu sigaralar.
