olayın aslına inecek olursak, bir anda olan bir şey değildir. ortada birikmişlik vardır durum bazen o kadar vahim oluyor ki, “ya bu çorba neden tuzsuz ya? neden hep ben, neden?” diye kriz geçirip, gözyaşı dökme derecesine gelebiliyoruz.
bu aralar araç ile seyir halinde iken radyoda ne zaman bu şarkı çıksa gelmekte olan istektir. sanırım kayıplar akla düşüyor sözlerini duydukça. o boğaza oturan yımrık olmasa hoş aslında rahatlıyorsun ama işte o yımrık kötü *
genelde gece olunca görülür.. ruh halini etkileyen havanın kararmasında ortaya çıkan depresif hareketler. ağlayana kadar gitmez, huzursuz eder adamı.
derinlerde kalan ayrıntıların dürtüsünde ortaya çıkar. yaşanmış veya yaşanacak her bok dürtebilir bu duyguyu. sorumluluk, vicdan azabı.. illettir, uyku kaçırır 'bi sktirp gitse' diye isyan edilir. insanın psikolojisinin nekadar değişgen olduğunu kanıtlar.
tutmamak lazım gözyaşlarını, süzülmeli yanaklardan..
Ağlamaya mecalim yok.
Ben zaten bitiğim.
Denge diye bir şey fiziksel olarak bile kalmadı.
içim acısa bile ağlamam.
Bir fotoğrafla ağlarım.
Kendime ne yaptım böyle?
Bana kim ne yaptı böyle?
huzurla uyumak için başınızı yastığa koyduğunuzda gelir bu istek. özlersiniz, ve içinizden'özledim' dersiniz. sonra burnunuzun direği sızlar önce, aynı anda gözleriniz dolar. ve ağlamaya başlarsınız.
