Milan Kundera'nın yazdığı bir nevi romanda kendisinide anlattığı göçmenlik, kişinin kendisiyle savaşını ve belleğini anlattığı roman.
Kendisinin neden Çağımızın en başarılı düşünsel roman yazarı ve varoluşçuların sonuncusu olarak nitelendirildiğinin kanıtıdır bu kitap.
kundera'nın konusu 68 rus işgali baş rolde burda da. bu işgalden ve çeklerin "insancıl komünizm" hareketinden kaçıp, avrupanın farklı ülkelerine iltica eden çeklerden ikisi romanımızın baş kişileri oluverirler: irena ve josef.
duygusal yönler barındırmasına ek olarak döneminin siyasi ve politik yönlerini ve bu olaylarin insanlar ve toplumlar üzerindeki yansımalarınıda anlattıgı için başarılı bir roman.Kısacası insanın kendi varoluşunu anlamamıza yardımcı oluyor.Ayrıca çek tarihide çok güzel özetlenmiş.Adamlar bir huzuru bulamamışlar.
Karakterlerimizin iç dünyasını çok güzel bir şekilde yazmış ayrıca bir göçmenin belli bir süre dışarıda kalıp kimliğini kaybettikten sonra geri geldiğinde ne hissettiğinide çok iyi betimlemiş .
Sonlara doğru kitabın saçmaladığını söyleyenler olmuş bende biraz öyle düşünsemde sonuçta varoluştan gelen şeyler yapılanlar.
Çok kısa sürede okuyabileceğiniz bir kitap Zaten 130 sayfa bir oturuşta bitiyor.
"insanları gerçekten bu kadar sefil duruma getiren hayatlarındaki acılar değil, geleceğin boşluğuydu".
Bilmemek ayıp değildir. Hele insan bilmediğinin farkındaysa ve bunu önlemeye çalışıyorsa hiç ayıp değildir, aksine takdir edilesidir.
Bir de bazı insanlarımız bilmediği konular hakkında o güzel dilini yormasa keşke...
bilmemek insan psikolojisini etkileyen en önemli şeylerden biridir. insan bilmek ister, her şeyi bilmek ister. bilmek istediklerinin kendisine ne vereceğini umursamaz. sadece bilmek ister. öğrendikleri bazen kendisine mutluluk bazen acı verebilir. örnekleme yaparsak, insanlar sevgililerinin kendilerini ne kadar sevdiklerini bilmek isterler, çalışanlar yeni yılda maaş zammı yapılıp yapılmayacağını bilmek isterler, yola çıkan insanlar otobüsün geleceği saati bilmek isterler... kısacası insan sınırısız bir şekilde gelecek ve geçmiş ile ilgili bilgileri öğrenmek ister. işte bunun olmadığı/olamadığı durumlara bilmemek denir.
bilmemek çoğu zaman insanı huzursuz eder. hani yaşam şeklinde bir değişiklik olduğunda "düzenim bozuldu" diye düşünür ya insan, aslında bunun en önemli sebeplerinden bir tanesi de bir çok "bilmediği" durumla karşılaşmasıdır.
bir örnekle açıklamaya çalışayım. örneğin bir çoğumuz bir saat sonra ne yapacağımızı biliriz. ya da bir gün sonra, ya da 15 gün sonra... mesela ben bir saat sonra eve gideceğim, yemek yiyeceğim, tv'de maç izleyeceğim, dvd'de lost ya da prison break izleyeceğim, sevgilimle görüntülü görüşme yapacağım, traş olup yatacağım, sabah saatin sesine kalkıp işe gideceğim ... v.s. bu bana huzur veriyor çünkü en azından önümüzdeki 5 günde olacakları az çok biliyorum. bu da bana huzur veriyor, kendimi güvende hissediyorum. fakat bilmemek huzursuzluk verir.
bilmemenin verdiği huzursuzluğa da bir örnek vermek gerekirse, erkekler için askere gittikleri ilk günler gösterilebilir. insan askere gittiğinde ilk günlerde 5 dakika sonra bile olacakları bilmez. sürekli sizi toplayıp sıraya sokarlar ve ne yapacağınızı gidene kadar öğrenemezsiniz. her toplandığınızda nereye gittiğinizi ve ne yapacağınızı düşünürsünüz. işte bu müthiş rahatsızlık verir. psikoloji bozar. özellikle gelecek kaygısı ve gelecekte olacakları tahmin bile edememek huzursuzluk verir.
