cehalet bilgisinin tam aksi olduğunu fikir ettiğim, psikolojik sancı/hastalık. bu marazî ruh halinin nasıl cereyan ettiğini görmek pek de zor değildir. diğer taraftan bilgelik yanılgısına düşen kişi, son raddede gülünç durumlara düşer. öyle ki, bu yanılgıya düşen kişinin, hars aşinalığı zamanla yitip gitmektedir.
misâl, klâsik batı musikisinin pop-cult'ü haline getirilmiş olan amadeus Mozart'ın, Requiem'inden bir bölüme (rex tremandae majestatis, qui salvandos salvas gratis, salva me, fons pietatis) ilk kez tesâdüf edip, yalnızca insiyâkî biçimde beğenip, bu Hıristiyan kutsal metninin kendi cenazesinde okutulmasını arzu etmiş olan gülünç bir Türk'e rastladım. bu adamın hars aşinalığı yitip gitmiş, bilgelik yanılgısı onu acınası, sâhipsiz ve gülünç duruma düşürmüştü.
hülâsâ, mensûbiyetlerinizden haberdâr olunuz, onlar size kıymetinizi bahşeden değerlerdir.
Pervasızca kayaların adına konuşuyorsunuz, itiraz edemeyeceklerini bilerek. Siz gündüz gözüyle fener yakıyor; cüretkarlığınızın takdir edilmesini bekliyorsunuz. Başarılı olduğunuzu düşünüyor ve kendinizle gurur duyuyorsunuz. Siz yakasına yapıştığınız şahsiyetlerin alın terlerini sağmal bir ineği sağar gibi sağdıkça takdir ediliyor ve sizi dinleyenleri yapay umutlarınıza ortak ediyorsunuz. Hâlbuki siz doğası gereği sabit kalması gereken kayaları göklere çıkararak, altında durmaktansa üstüne çıkmayı beceren laf ebelerisiniz. Üstünüze geçirdiğiniz kimlik kalkanlarıyla, köpük olduğunuz gerçeğini değiştiremiyorsunuz. Yazdığınız kitaplarda, konuştuğunuz kürsülerde; sizi dinleyenlere kayaların aslında ne kadar sert olduklarından bahsederken, kaya ile dalga arasında durmadığınızı, olayı yukarıdan seyrettiğinizi ne zaman söyleyeceksiniz?
