halk desteği yadsınamaz. libya ile karşılaştırınca bu çok açık. savaştan kaçan suriyeliler esad'dan kaçmıyorlar. dinci grupların vahşetinden kaçıyorlar.
esad'ın olduğu olaysız dönemde suriye halkı bir sıkıntı yaşamamıştır. libya, kaddafi zamanında çok çağdaş bir ülkeydi.
hastanelerin ücretsiz olduğu, ilaçların parasız dağıtıldığı, okulların ücretsiz olduğu bir yerdi. yeni evlilere 150 yıl sonra ödemeye başlamak şartıyla ev ve arsa verilirdi.
tabii sonra dindarlar geldi ve "ganimet" denilerek halka biçilen bölgeleri kendilerine aldılar.
sandıktan çıktığı içindir belki. ne de olsa sandık kutsaldır uzunlar için.
o değil de, şam'da 3 saatte çay içecek iken, burnumuzun dibindeki kobani'ye neden giremiyoruz la? yoksa orda kaçak çay içtikleri için olmasın. valla olur mu olur.
liberal çevrenin değil, akpli çevrenin açıklamasını gerektiren sebeplerdir.
olayların başından beri takip ediyorum. amerikan medyasından da ingiliz medyasından da takip edebildiğim kadarıyla, abd suriyede esadı istemediği kadar ösonun arasına sızmış olan radikal islamcı gruplara karşı da tedirgindi. abdnin esadı devirebilmek için bu örgütleri ne kadar kullandığı, bu örgütlere el altından yardım yapıp (veya yaptırıp), yapmadığı konusuna girmiyorum. o ayrı bir konu. ancak şurası kesin ki ana akım medya suriyedeki el kaide bağlantılı ve el kaide benzeri yapılanmalardan başından beri rahatsızdı. obama döneminin dış siyasetteki ana doktrini, bush döneminin askeri müdahaleciliğini terk ederek, çeşitli kanallar vasıtasıyla, dolaylı yollardan müdahalelerde bulunmaktı. bu yüzden de kime ne kadar destek verildiğini bilemiyoruz. ancak gayet iyi biliyoruz ki abd hükümeti, uluslararası kamuoyunda büyük tepki toplayan bu grupları alenen destekleyemezdi. esada karşı bile olsa.
esadın devrilmesini her şeyden önde tutan taraf başından beri akp idi. aynı akp mısırda da ihvan hareketini destekledi, filistinde ise haması. buradan türkiyenin ortadoğu politikasını mezhep temelli bir doktrine oturttuğu sonucu çıkarılabilir belki. aynı mantıkla, esada karşı bu kadar taviz vermez bir şekilde hamaset güdülmesinin sebebini de belki bu şekilde açıklayabiliriz. öyle zannediyorum ki akp, bölgede bütün kartlarını sünni müslümanlar üzerinde nüfuz kurmak ve geleceğin ortadoğusunun şekillenmesinde de söz sahibi olabilmek üzerine oynadı.
esadın devrilmemesinin sebebi çok bariz değil mi? esada karşı yürütülen propaganda başarısız oldu. dünya kamuoyu, suriyedeki en büyük sıkıntının esad olduğu konusunda ikna olmadı. bu saatten sonra da olamaz zaten. hiç kimse ışid, el nusra, el kaide dururken esadı konuşmaz şöyle bir zamanda. iran ve rusya da böyle bir katakulli ihtimaline karşı tepkilerini şimdiden dile getirdiler. herhalde iran ve esad rejiminin de desteği alınmadan ışid mevzusu tam olarak çözüme kavuşturulamaz bu saatten sonra. eğer öyle olursa, bu zaten türk dış politikasının suriye konusunda (tıpkı mısırda olduğu gibi) tamamen çöktüğü anlamına gelir.
liberallere pek destek veremiyorum çoğu konuda ama bu noktada haklarını yememek lazım herhalde. hiç bir liberal teorisyenin ortadoğuya mezhepsel bir zeminde bakarak, mezhepler arası gerili yoğunlaştırmak suretiyle türkiyenin nüfuzunu artırmayı önerebileceğini sanmıyorum. hatta bırakın liberali, türkiyenin kendi içinde de aynı mezhepsel gerilimleri taşıdığını bile bile aklı başında hiç bir kişi bunu önermez.
bana öyle geliyor ki akpnin suriyede oynadığı kumar tutmadı. bunun neticesinde de esad ve iran tarafı bu krizden karlı çıktılar.
ingiltere, avrupa ve abd güçleri yavaş yavaş ortadoğu etkinliğini kaybetmiştir. rusya, çin ve iran dünya yönetimini eline geçirmiştir. ukranya işgalinde abd ancak açıklama yapabildi buna engel olamadı. fakat suriye'de rusya ve çin donanmalarını destek olarak suriye'ye yolladı ve beşar esad ayakta kaldı.
amerika esad'ın yerine hem sosyalist olmayan hem de aşırı islamcı olmayan birini istiyor. şu ana kadar böyle birini bulamadı. tek sebebi bu. ha bir de esad iktidarda oldukça müslüman ölmeye devam ediyor. amerika laik-kapitalist veya ılımlı islamcı-kapitalist birini bulmuş olsaydı esad şu anda ya ölmüş ya da kaçmıştı. tunus, libya ve mısır'a bakın.
