silivri, esenyurt, büyükçekmece, çatalca daha uzak. beylikdüzü'nün adı çıkmış sadece. ayrıca metrobüs de olduğu için ulaşımı da diğerlerinden daha kolay.
insana tam anlamiyla sabretmeyi ögretir. eger okulunuz veya işiniz beylikdüzünde değilse o yollari giderken-toplu taşıma kullanıyorsanız- sabretmeyi, insanlara ve trafiğe tahammül etmeyi öğrenirsiniz. yakınınızda takılacağınız iki lafın belini kıracağınız bi arkadaşınız yoksa asosyalliği tadarsınız. çünkü bir süre sonra beşiktaşa, kadıköye gitmek işkence haline gelir. ha birde o ara sokakları yürürken yediğiniz bi soğuğu vardır, can yakar. ama yinede beylikdüzü benim ilk göz ağrım ileride nerede yaşarsam yaşayayım bendeki yeri hep ayrı olacak.
istanbulda oturduğunu varsaymamak, Anadolu yakasına hasret kalmaktır. beylikdüzünde oturan bir arkadaşım anadolu yakasına gelince kendini turist olarak nitelendiriyor. bende yaz tatiline onlara gidicem.
bilecik gibi bişey. heryer residans her yer yeni site projesi. ama heeerr yere uzak. mecidiyeköye hiç yoksa 1 saat. o da metrobüs sağolsun kadir topbaş. yoksa kimse oralarda oturamazdı.
stresten uzak, planlı ve sakin bir şehirde yaşamaktır.
Fatih'teki adamın araba sürdüğü yol kadar kaldırımımız var. insanların geneli toplumun orta ve üst segmentinden oluşmakta. metrobüsün gelişiyle barzo sayısı artsa da pek belli olmuyorlar.
Bugün BEŞIKTAŞ'Tan 4 saatte döndüm arabayla, şehir merkezine uzak olmasa güzel semt lakin uzak yahu...
Yoksa avmleriyle, cafeleriyle seviyoruz beylikdüzümüzü, bahçeşehirimizi.
