okula başlamadan önce sadece iki evin olduğu koyumuzde nenem ve dedemle bir süre beraber yaşamış olmam, romandaki çocukla kendimi ozdeslestirmeme sebep oldu. çocuğun hikayesi malesef kısa ve hüzünlü olarak kurgulanmış. aytmatovun bilindik üslubu göze çarpıyor ve muhteşem tasvirleri roman okumaktan cok film izliyormuş hissi veriyor. dedenin çaresizliği, ninenin üvey torununa olan sevgisiz tutumu, halanın her gece dayak yediği kocasının kendisini evden kovdugunda babasını suçlaması... zeki demirkubuz filmi gibi hayatın en dramatik ve gerçekçi yönlerini gösteriyor bize.
basit kurgusuna nazaran hiç sıkmayan roman.tasvirleri ise bu romanı diğer romanlardan ayıran.en belirgin unsur.kitabın sonunu daha ilk başta okurken fark ediyorsunuz.ama bu sonun insanda bıraktığı hüznü hiç azaltmıyor.kitabı bitirdikten sonra ilk cümlelerini tekrar okudum.yazar kitabın sonuna uyacak en iyi cümleyi.kitabın başında kullanmıştı.
--spoiler--
Onun iki masalı vardı. Biri kendisinindi ve baska kimse bilmezdi.
Ötekini ise dedesi anlatmıstı ona. Sonra ikisi de yok olup gitti.
--spoiler--
herzamanki gibi yine okuduğum ve sonunu tahmin edemedigim kitaptır. çocuk için hep güzel şeyler olacak diye dusunurken kitabın kalan kısmı inceldikce inceldi ama hiç güzel şeyler olmadı. bir çocuğun saflığı, iyinin kötü karşısında, gerçek hayatın birçok anında da karşımıza çıkan caresizligi ancak bukadar güzel anlatilabilirdi.
eskiden derste okunması gereken bir kitaptı. hiç okumayı istememiştim ama okumak zorunda olduğum için alıp okudum. o neydi lan öyle ne kadar güzel bir romandı çok etkileyiciydi. mümin dede, maral ana, o pislik damat, o tepe, beyaz gemi...
Yine uyumadığım bir gecenin sabahında saat dokuz gibi ele alıp öğle vakitlerinde -tüm uykusuzluğuma rağmen - bitirdiğim Aytmatov harikasıdır.
Bir küçük çocuğun dünyasını çocukcasına yansıtmış, bir nevi çocuğun ruhunu içinizde hissettirmiştir aytmatov.
Vicdanınızda o şekilde olan milyonlarca çocuğun acısı canlanmış, çocuk balık olup babasına vardığında bir yandan özgürleşmiş, bir yandan acıları duyumsamaz olmuşsunuzdur.
Çünkü hüzünle karışık verilen o huzur, yani çocuğun o hayattan kurtulup balık olması, geyik efsanesi....
Anlatılmakla eksik kalır her şey...
Beyaz Gemi uzaklardan gelen bir kuş belleğidir.
Bir geyik efsanesi, çocuğun arkadaşı olan kayadır.
Karlar eriyince ısık göle daha da hızlı koşan deredir.
Bir daha asla o çocuk saflığına ulaşamayacağımız için bu kitap çok derinden yaralar acıtır insanı.Sonra unutulur bazen hatırlanmak üzere aynen çocukluk misali.
cengiz aytmatov'un demin bitirdiğim kitabı. küçük bir çocuğun hayallerinde nelerin nasıl olduğunu çok güzel anlatıyor. saçma da olsa keşke o beyaz gemiye ulaşabilseydi dedim. yalnız sonu çok fena bitti.
kitap insanların doğa ile mücadelesinde doğayı mahvetmeye gittiğini anlatsa da aslında dönemin sovyetler birliği'ni eleştirdiği görülebiliyor.
liselilerin hoca ödev verince özetini sözlükte aradığı kitaptır, aslında çok güzel kitaptır bu durumlara düşmeseydi keşke, türkiye de kitap okuyan yok sadece adını bilenler var.
Cengiz Aytmatov'un daha yeni okumuş olduğum kitabı. Üç aileden ibaret bir orman koruyucusu yerleşkesinde arkadaşları kayalar, bitkiler ve dedesinin dürbünü olan çocuğun masallarla, ki yetişkinlikte buna yalanlar denir, yaşama vermiş olduğu anlamın, bunun ne kadar derinlerde olduğunun ve sonunda yetişkinlerin duvarına bu anlamının nasıl çarptığının güzel işlendiği bir kitap. Çocuğun tek akrabası olan Mümin dedenin hayat karşısındaki tutumu ve karakteri, gayet güzel birkaç tespit koyuyor ortaya.
Ulan ben moralim bozulsun, ağlayayım, elbet iyi birşeyler olacak derken kötünün de en kötüsünü mü hissedeyim diye mi kitap okuycam.
Sakın okumayın.
Duygusal kitap, dram, acıları barındıran hayat hikayeleri, romanlar, realizm, naturalizm, dünya klasikleri falan cidden okumayın. Kendinize kötülük edersiniz sadece.
Bilim kurgu okuyun, fantastik kitaplar okuyun, cinayet, polisiye okuyun, ufkunuzu açacak, sizi başka açılardan düşündürecek düşünce kitapları okuyun, direkt bilim okuyun ama sakına şu insan duyguları üzerine oynayan kitapları asla ama asla okumayın.
Her türden Bu tarz eserlerin insana kazandıracağı hiçbir şey olmadığı gibi kaybettirdiği bir çok şey vardır. En basitinden, Popodan uydurma bu şeylere bilinçaltımız gerçekmiş gibi muamele yapar ve oraya yaşanmış şeylermiş gibi duygusal etkilerini kaydeder. Sonra hayatta başınıza gelen olumsuzluklarda bu kayıtlar gün yüzüne çıkar ve olayları iç dünyanızda daha trajik hissetmenize, büyütmenize sebep olur; hayata olan inancınızın ve yaşam şevkinizin azalmasına destek olur.
Bilinçaltınızı mutlulukla, mutlu sonla, inançla, azimle, çözümle doldurun. Bu çöplerden uzak durun.
T: dram okumaya, izlemeye, dinlemeye tövbe ettiğim roman.
Not: sevgili cengiz dayı. Abi hayal gücü parayla değil. Oradaki dünyayı sen kurguluyorsun. Çok mu zordu herşeyi düzeltmek. Afedersin hayal gücüne sokayım...
