bülent ortaçgil'i tanımama vesile olan, sakin temposuyla gülümseterek başka dünyalara götüren ayrıca uzun bir süredir telefonumda zil sesi olarak kullandığım şarkı.
bu soruyu sorduysanız hemen ardından nasıl bir oyun oynamak istediğinizi belirtin. belirtmeğiginiz halde size "nasıl bir oyun bu" diye sormuşsa er kişi "onu daha sonra öğrenirsin" gibi havalara sakın ola girmeyin. ha girdiniz mi siz daha oyunu kurmadan başlangıç bayrağı kaldırılırsa karşı taraftan bilin ki kaybettiniz velhasıl net olun net cevaplar alın. mesela ben diyecektim ki; "yeniden tanışalım sana aslımı göstereyim, her gün yeni bir konuda adamakıllı tartışalım." ama henüz o samimiyeti yakalayamadığıma inanarak başlattığım cümleyi eylemsizliğimle meşru kıldım. ne demişim bakalım "sen bilince oyunun ne anlamı kalır." işte bu cümle yakmıştır beni, cesaretsizliğimi belli etmemek için kıvırdığım bir an sadece, başıma neler getirmiştir neler! ben bilince anlamı kalmayan bir oyunu tek başıma oynuyorum o günden beri. o günden beri usul usul yürüyoruz işte.
ha şarkı mı? güzel yaa...meali; benimle oyna yeter ki ben de olayım umrunda gibi birşey olsa gerek. bir emin olamama hali mevcut içinde. tamam seviyorsun anladık ama yine de herşeye rağmen mi, ne olursam olayım yine de mi?
bir şarkı ancak ve ancak bu kadar masum bu kadar aşk tadında olabilir. ne "benimle evlenir misin" sözü ne de herhangi başka bir teklif, kompliman ya da iltifat " benimle oynar mısın " demek kadar anlamlı olamaz.
yerel tınıların kullanılmadığı türk modern müziğinin popüler kalıplardaki ilk başucularından özel albüm. zamanının ötesinde özgünlük, beste tavrı, naiflik ve ileri görüşlülükle müthiş bir ekip çalışmasıdır benimle oynar mısın! her açıdan türkiye'nin şuanki koşulları icabı bile ağır/ oturaklı bir albümdür. 74'te yapılmış olması ilgi çekmemiş olması da döneminin üzerinde olmasındandır.çünkü, türkülerin yerel motifleri 70'lere damgasını vurmuştu. birçok grup o eksendeydi. bana göre ülkemin müzik kültürünü düşününce bu milat sayabileceğim albüm şuan dahi kafidir, fazlaca olgundur!
o zamanlar, nick drake, bob dylan falan var lakin o da işin batı ayağı. şık latife, yapıt seçmenin mümkün olmadığı albümdeki ilk göz ağrım. arada düşünüyorum ortaçgil hala daha ilk albümün en iyi albümü olarak görülmesinden nem kapıyor. çünkü üstün bir şarkı sözü yazarı olarak bunun dillendirilmesinden belki de içsel rahatsızlık duyuyor. kitap tadında albümdür bu. evimde hem plağı hem cdsi hem de kasedi başucumda durur. gece yalanlarından sonra albüm çıkarıp çıkarmayacağını ona sorduğumda ülkenin koşulları icabı benim albümüm zamanı değil henüz demişti.
yolun yarısını devirmiş bu başyapıta dair emeği geçen herkese sonsuz teşekkürü borç bilirim.
