benim halkım

nostaljik bir tanju okan şarkısıdır:

Bir tarih yazmış bu toprak
Ne canlar yanmış yolunda
Heryeri cennet vatanın
Dağlar taşlar olmuş halkımı yaratan

Bir sevgi dolmuş yürekten
Bir kuvvet bütün evlerden
En yüce günde analar
Kurtlar kuşlar olmuş halkımı yaratan

Gözleri çakmak heryerde
Mertlikte yoktur üstüne
işte bu benim halkımdır
Bu benim halkım

Sevdalar taşır yürekte
Aslanlar yatar gönlünde
işte bu benim halkımdır
Bu benim halkım

Bir garip olur akşamlar
Gün doğar güneş ışıldar
Yaşlı genç seni selamlar
Merhabalar olmuş halkımı yaratan

Bir çocuk doğmuş köylerde
Ak sütü tatmış kucakta
El öpmüş kutsal bayramda
Saygısıdır benim halkımı yaratan

recep bey ' in sıkça kullandığı, egosunu tatmin etmeye çalıştığını düşündüğüm kelime(!)

kitap, gazete ve bilumum mecmua yerine "maval" okuyan halktır.

hayatı, gelmişi, geçmişi ve hatta geleceği dizilerden öğrenen halktır.

düşünmez!
ya uyur ya konuşur;
dinlemez.

"yapacak bir şey yok" cümlesini

"elimden geleni yaptım" cümlesiyle mütemadiyen karıştırır.

plan yapmaz;
hayal kurar.

tiyatroya gitmez:

fakirinin parası-zamanı yoktur;
zengini de dividisi çıkınca alır, dev ekranda bira-çerez mezesi yapar.

ölümü yaşamdan daha çok konuşur.

en ufak bir iş görürken veya işini gördürürken bile, illa bir "memleket nere hemşerim?" diye sorar.

düşünmez, okumaz, başkasını çekemez, iyi olan her şeye bi kusur bulur bulamazsa bile sallar "ya tutarsa" mantığı ile hareket eder. çoğu zamanda tutar.

koyun gibidir, ver kömürü, odunu, makarnayı, sür nereye sürersen.