bugün

yoktur öyle birşey.en azından benim için. beni öldürmeyen şey ben de iz bırakıyor nasırlı bir topuğa dönüştürüyor beni,daha sonra da kimseye anlatamıyorsun,anlamıyorlar.
biberin bağırsaklara iyi gelmesidir.
aynen oyle. cunku, onunla basaciktiginda daha agirina birnevi kendini hazirlamis oluyosun ve bundan daha hafiflerine gelince, onlar da artik pek dert sayilmiyo gozunde.
beni güçlendirmeyen acı öldürürdür daha doğrusu.
ya da o acı benim ruhumu inceltir, incelttiği yerden koparır.
"seni öldürmeyen acı beni Hiç öldürmez"
eski bir ingilizce hocamın deyişiyle * bide tehdit edercesine söylerdi bunu.*
beni öldürmeyen acıya duyarsızlaşırım. duyarsızlaşmak güçlenmek midir peki? orası tartışılır.