--spoiler--
kurtlerinki milliyetcilik degil kendi kimliklerini savunma refleksi. asimilasyona karsi durma refleksi. milliyetciligin her turlusu yanlis ama onlarinki sizinkinden cok daha hos gorulebilir baslarina gelenlerden sonra. ki sizin gibi yok biz uluyuz yok biz kutsandik, herkes kurt olmali herkes kurdum demeli diye sacmalamiyorlar.
Bir hafta önce bitmiş bir tartışmanın neden nickaltında canlandırıldığını anlayamayan yazar. Arkadaş biraz kinci anlaşılan.
annesininminikkusu nickli yazarın iddiasına göre odtü yıkılsın üniversite yapılsın diyenlere "puanlarına bak insan haddini bilir" demişim. bunu öne sürerek kendisi de derece yapmış, iyi bir puan almış biri olduğu halde onun karşısında haddimi bilmememden dem vurmuş. Oysa ne özel mesajda ne de nickaltında odtü'nün yıkılması fikrine yönelik bir yorumum olmadı, biz farklı bir konuda tartıştık. hatlar karıştı sanırım. Yeri gelmişken söyleyeyim. odtü'nün yıkılmasına her mantıklı insan gibi kesinlikle karşı çıkıyorum ancak kendisinin söylediğimi iddia ettiği argümanla değil.
Biriyle tartışırken kaç matematik sorusu çözebildiğiyle değil nasıl söylemler ürettiğiyle ve üslubuyla ilgileniyorum. ülkücülere has tiksindirici patriyarkal söylemler üretiyor, ikide bir delikanlılıktan dem vuruyor. kes lan, ulan, heval kelimelerini kullanarak terbiyesiz bir üslupla konuşuyor. Fakat derece yaptığı için önünde saygıyla eğilmemi istiyor. Ben de beklentisinin saçmalığından bahsettim. öfke problemi var. Yazdığı mesajlarda ağzından köpükler saçtığı hissedilebiliyordu. Benim bir komünist olarak (o komünist olduğumu iddia ediyor, yakın bulsam da komünizme hakim değilim) ulu bir türk milliyetçisine cevap vermem çok cüretkar geliyor ona. düzgün bir üslupla konuştuğum halde, ben suçlamalarına cevap verdikçe saldırganlaştı. Faşist diye bir kelime kullanmadım ona karşı. ırkçı kelimesini kullandım. neden zoruna gittiğini anlamadım. farklı ideolojiyi savunanlara, farklı bir etnik kökene mensup insanlara yönelik sürekli nefret söyleminde bulunan birini ne olarak algılayabilirim? Seri katilleri kahraman olarak gören ideolojinin zehirlediği bu genç beyinlere üzülüyorum.
vücudu ile prim yapmamış kadın yazarlardan biri imiş, öyle ki birileri gibi sol frameye taşınmamış, kendisini yeni tanıttırmıştır bana.
veda yazısını okuduğumda son cümlesi o kadar samimi geldi ki..
ben de yaşadım birkaç kez, ve şunu da ekleyeyim ki insan çok şey söylemek isterken az ile yetindiğinde, anlatmak istediklerini yalnızca anlaması gerekenler Anlayabiliyor.
