bencillik, insanoğlunun doğumla kazandığı ve ömür boyu taşıdığı bir davranış türüdür.
Her insan bencildir. Bencilliğin olduğu yerde, menfaat vardır. Yani insan, menfaatleri doğrultusunda bencildir.
Mesela aşk... En bencil duygudur. insan niçin aşık olur? Ruhunu mutlu etmek için. Aslında sizin aşık olmanız, sizden başkasını mutlu etmez.
Mesela nefret... insan niçin nefret eder? Kendi ruhunu deşarj edebilmek için. Sizin benden nefret etmenizin benim ruhuma bir çıkarı yoktur, ancak sizinkine vardır.
Mesela çalışmak... Hangimiz daha iyi şartlarda, daha fazla kazanabileceği bir işte çalışmak istemez ki? Peki benim daha iyi şartlarda çalışmamın size bir faydası var mı?
Biraz da somut örnek verelim. Mesela yarım paket sigaranız kaldı ve o gün sabahlayacaksınız. Ev arkadaşınızın da sigarası bitmiş. O saatte açık bulabileceğiniz yer 1 km uzakta olsun. Ve ev arkadaşınız oraya gecenin bir vakti yanlız gitmekten korkuyor olsun. Kalan sigara ise sadece kendinize yetecek kadar. Ne yaparsınız o zaman? Ev arkadaşınız sigara alabilsin diye onunla beraber o açık yere gidersiniz. Durum aslında yine sizin çıkarınızadır.
Kısaca; menfaatin olduğu her yerde bencillik vardır. Bencilliğin olduğu her yerde ise menfaat vardır.
Ayrıca, bencillik ve egoistlik birbirine karıştırılmamalıdır. Bencillik tamamen menfaat üzerinedir. Egoistlikte ise bir kahraman olma güdüsü ve dolayısıyla kibir vardır.
seven birinin asla hak etmediği bir itham. aşığın hükmü bencil olmak değil mağdur olmaktır; halbuki o mağduriyetinden de şekva etmiyordur sadece içindeki volkana söz geçiremiyordur... giden umarsızca giderken kalanın göz yaşları mı bencillik, yoksa gidenin mutlu mesut yeni hayatı ile "huzur"u araması mı bencillik? ne çok bencil var!
"Kilitli durur yirmi yaşım
Kuyulara bağırırım adını.
Durup durup bir akşamı seyrederim"
demek mi bencillik gidip başka mutlulular aramak mı?
ikili ilişkilerde yaşanıyorsa eğer, çok kırıcıdır. beklenmedik yaralar açabilir bünyede. özellikle de cömert bi insansanız, karşı tarafın bu huyuna pek anlam veremezsiniz ilk başlarda. ama daha sonra her şey ortaya çıktığında geçirilen zamanın yazık olduğunu anlamak işin vahim kısmıdır.
egolarımızın arasına sıkışmış benlik duygumuz. her insan nihayetinde bencildir; ama çok az insan ben bencilim deme cesaretinde bulunur. bu cesaret insanın kendi kendine kalıp, kendini tanımlayabilmesiyle ortaya çıkar.
Önce ben tutumudur ve salt haliyle uygulandığında kişinin bütün kavram ve yargılarının dayanak noktası olma yolunda ilerler. Hatta ileriki aşamalarında bu kişi, fütursuzca toplumsal kuralları hiçe sayabilir. Yani bir nevi egonun tatminsizce her fırsatta ön plana çıkma arzusunun dışarıdan gözlenmesi durumudur ve çok iğreti durduğunu söyleyebiliriz.
insanoğlu, yaradılış fıtratından olsa gerek, bencil bir yapıya sahiptir arkadaşlar. Bu yapı toplumda kabul görmediği için, her ne kadar törpülenme çabasında olunsada ya da durumun böyle olmadığını kişi kendisine ıspatlamak adına uğraşlar içerisine girsede, dünyaya ben merkezli bir pencereden bakmaktan kendini alıkoyamaz. Kanaatimce, bu durumu bastırmak ve tersine çevirmek ise ancak ve ancak nefsin bastırılmasıyla yani din faktörüyle mümkün kılınabilir.
aynı zamanda aşk ile birlikte gelen kavram. sevdiğinizi paylaşamama durumu. onun sadece size ait olmasını istersiniz; kimseyle gülmemesini, konuşmamasını, hatta kimseye bakmamasını bile istersiniz. bencil biri olup çıkarsınız, değer verdiğiniz kişi sadece sizin olacaktır başka kimsenin değil sadece sizin. bencillik-delilik arasındaki ince ipi koparmamaya çalışırsınız. genelde başarısız olursunuz orası ayrı.
rahatsızlık. ben'i tanımadan, başkasını tanımayı tamamen red eden rahatsızlık. ailelerin çocuklarını yetiştirirken "bizim çocuğumuz tektane bir tane, her şeyi olsun hepsi onun olsun gelsin bide başımıza otursun" demesi sonucu bireylerde an gelip pörtleyen psikolojik rahatsızlık.
insan her lafa "ben" diye başlayıp istiyorum ile bitirmez ki arkadaş. bir yere giderken kendisini düşünür, tartışırken kendisini düşünür.
Annelik kadınların bu özelliği için kabus gibi. her şeyde ilk ve tek kendilerini düşünen bu insanlar birden evladı için kendi canından geçecek kadar bencilliği soyutluyorlar. ellerinden öpmek lazım. çok büyük bir erdem lan.
