(bkz: kemal sunal) ın (bkz: yüz numaralı adam) filmindeki yardıracak cümlesi. babsından kaçarken sütçü olan babasının satmaya götürdüğü sütü devirmesiyle suçu annesinin üzerine atmıştır.ç
çocuklukta ve okul yıllarında daha insan veya arkadaş satmanın kavramından haberdar olmadan önce, refleks olarak en ufak zorlukta, beraber yola çıktığı insanı kendi çıkarı olsun, olmasın feda edebilme söylemidir.
bunu yapan insan tabi ortada iyi bir şey varken de tam tersi olarak " ben...ben...önce ben " diye satışın diğer örneğini de gösterir. çocuklukla beraber kaybolması gereken bir özelliktir. bazılarında hayat boyu sürerki, onlara ne desen, ne yapsan nafile.
