Şahsıma denk gelince zır zır ağlayarak kapı telefon aşındıran erkektir. Mülayim bir erkek tarafından üzülen biri olarak da "ummadık taş baş yarar" deyimiyle kaale alınmaması gerektiğini savunduğum erkektir.
Wattpad klasiği olan bu tür karakterler hep bu cümleyi sarf ettikleri kızlarla evlenip çocuk yaparlar. Hepsi ya bad boy ya da mafyadır. insan biz raskolnikov'dan igor'dan nasıl bu tiplere geldik diye düşünmeden edemiyor.
Durum vahim.
(bkz: wattpad de yazınca edebiyat yaptığını sanmak)
sanıldığı gibi dürüst ve şeffaf olan biri değildir. üzeceğini biliyorsa kendinden uzaklaştırma endişesini taşımak yerine, kendisinin ulaşılmaz ve derin biri olduğu görünümünü vermesi saçmalıktır. bukowski'nin kitabını suratına fırlatın ve uzaklaşın, düzelecektir.
bu erkek aynı zamanda 'bana aşık olmak yok' ahdi de imzalatır. ne diyebilirsin ki?
