Bir yanımdan şafak sökerken bir baştan bir başa Her gün selam veriyor güneş kurda kuşa. Dört mevsim bir yaşarım, yok cihanda böyle eş, akşam sefasından ufuklardan batıyor güneş. işte ben Anadoluyum, yiğidim çatıktır kaşım, Bir babanın öz oğluyum, yedi kardaşım. Yedi oğlum var biri Arastır, bir ucunda serhat, Bir kızım var Dicledir, bir oğlum var Fırat,iki ikizim var Seyhan, Ceyhan kıskançlık verirler yada, Her nesneye can verilir, yeşil Çukurovada. Bir oğlum var, uzun boyludur rengi kızıl ya, Bir kızım vardır, kaşları hilaldir adı Sakarya. işte benim ben, ben Anadoluyum.
Ben Türküm, Kürdüm, Zazayım, Lazım, Çerkezim, Dadaşım Dedik ya bir babanın öz oğluyum, yedi kardaşım Ben Karadenizde Lazım Hazar denizinde Abazım Bir elimde kemençe bir elimde sazım.işte benim ben, ben Anadoluyum.
Ağrı Dağında güvercinim. Bitliste Ahlat, Vanda Gevaşım Ben Bingöl dağların da çobanım, Muş ile kardaşım. Hakkaride Ahmed-i Hani Feqiye Teyrana kuşum Ben Cizre yollarında Mem-u Zin ile yoldaşım Batman da petrol, Diyarbakır ovasında pamuk, Melikahmet dükkanın da kumaşım. Siirtte Koçero Mardinde Süryani Antepte Şahin, Urfada Halil-ul Rahman sofrasında aşım. Ben Erzincanda Terzi Baba Elazığda Gagoşum. Ben Munzurda alevi, Sıvasta kızılbaşım.işte benim ben, ben Anadoluyum Ben Hatay da Arabım Habib-i Neccara yandaşım Ben Malatya, Adıyaman, ben Maraşım, Ben Kayseri, Kırşehir, Kırıkkale, eğilmez başım. Ben Yozgat, Tokat, Ankara vatan duvarında taşım. Adana, Antalya, izmir, Bursadan hoşum Sakarya, izmit, istanbul aşkıylan sarhoşum Egede efe Trakyada Roman Marmarada Mamoşum Ben Yurtta sulh Cihanda barışım Ben Kuranı Kerim in ışığında çağdaşım Ben Anadolu erenleri Mevlana, Yunus, Hacı Bektaşım Ey sevgili kendine gel ,sen bensin ben sizim. Çanakkalede yatan binlerce kefensizim. Beni benden ayırmak ne mümkün, Aynı bedenim, aynı kemiğim, aynı tırnağım, aynı dişim. Ben anayım, ben babayım, ben dayı, yegenim, ben eşim. Ya Rabbi sana arzu-yu niyazım var ayırma beni haktan. Ya rab koru beni düşmanlardan dış mihraklardan. Otuz beş yıldır ne baharım var ne yazım, mevsimde kışım. Ben üzgünüm, ben kırgınım, ben ağlayan gözlerde yaşım. Ben GÜRHANım, garip ozanım, bu topraklarda vatandaşım.
saatlerce tekrar tekrar dinleyipte yazdığım sözleri için;
Ben deliyim. Yorgun ve yalnızım. Kaldırımlara misafirim, gecenin gözleri üzerimde. Denizin ortasında küçük bir adayım yüzme bilmem. Yüreğimi bir yere bırakmışım, bıraktığım yerden çok uzaklardayım. Kapıları kapamışım üstüme, sürgüleri beynime çekmişim. Hey sabreden derviş, bana da sabretmeyi öğretsene...
Ben deliyim ama çok şey bilirim. Renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana. Sonların başladığı yerden, başlangıçların son bulduğu yere gidiyorum. Kara bir tren gibiyim yani. Bir istasyondan bir istasyona. Hep aynı raylar üzerinde. Ben deliyim, yağmurun yağması benim için romantik değildir. Ben kurşun yağmurlarını bilirim...
Benim güneşim batmaz, dünyam dönmez, ayım hep mehtap halindedir. Rüzgarlarım doğudan eser. Kadehime doldurduğum hüzünle sarhoş olurum, mezem ise bir dilim umut. Ezbere bilirim yaşamayı, yaşarken savaşmayı...
Benim mevsimim değişmez sadece bahardır. Kuşlardan sadece güvercini bilirim, yüreğim kanatlarıyla beraber çarpar. insanlardan yalnız çocukları severim onları da büyüyünceye kadar...
Ben deliyim. Benim tanrım yoktur. Bir çift göze, bir güler yüze taparım. Bulmacaya benzerim, kimi zaman soldan sağa bir nota, kimi zaman yukarıdan aşağıya eski mısırda bir tanrıyım. Bağıra bağıra şarkılar söylerim, sessiz sessiz şiirler yazarım. Bilmediğim yerlerin, tanımadığım kişilerin resimlerini çizerim...
Ben deliyim. Kendimle sohbet eder, kendime gülerim. Telefon kulübeleriyle kavga ederim. Asfaltın siyahında kaybolup düşüncelere dalarım. Çıkmaz sokaklarda kendimi ararım, bir de güzel hayaller kurarım. Sonra hayallerimle beraber suya düşerim...
Ben deliyim. Çayım sekiz şekerlidir, sigara üstüne sigara yakarım. Parayı sevmem ama para için çalışırım. Çalışırken annemi düşünürüm, ağlarım. Alnımın teri gözyaşlarıma karışır. Babamın otobüsüyle geçmişe yolculuk yaparım. Ninemin masallarıyla, annemin radyodan ezberlediği sanat müziği şarkılarını hiç bıkmadan defalarca dinlerim...
Dört yaşında aşık olduğumu, ablamla vardiyalı kullandığımız çadır bezinden çantayla okula başladığımı görürüm. Sonra, babamın başımı hiç dayamadığım omuzlarında uykuya dalarım. Rüyalar görürüm uyandığımda hiçbirini hatırlamadığım...
Ben deliyim. Güzel bir yaşam benim için anlam taşımaz. Ben köyleri ve yürekleri yakılmış insanlar bilirim. Kimsenin düşmanı değilim, kimseye dost olmadım. Ben yabancıyım bana. Söyleyemediğim düşüncelerim vardır. Her akşam ayrı bir meydanda, Atatürk heykelinin karşısında, olmayan aklımı dar ağacına asar ipini çekerim...
Ben deliyim. Ben buralara ait değilim. Dağları sırt sırta vermiş bir ülkem, surlarla çevrilmiş bir şehrim, onikiden sonra volta attığım caddelerim, kızıl sakallı bir dayım, bir de sarı saçlı yarim var benim...
Ben deliyim. Çizilmiş sınırları reddetmişim. Ben Hakkari'de düşen çığ, Şırnak'ta kömür yatağıyım. Eskişehir'de taput hücre, Nevşehir'de peri bacalarıyım. Maraş'ta katliam, Marmaris'te orman yangınıyım. Tunceli'de ozanların sazı, Erzurum yaylasında çoban kavalıyım. Diyarbakır'da yedi kardeş burcu, Derik'te zeytin ağacıyım.
Almanya'da yıkılmış bir duvar, Amerika'da bağımsızlık heykeliyim. Fransa'da yıllanmış bir şarap, ingiltere'de özgürlük meydanıyım. Somali'de aç bir çocuk, Hollanda'da bir gram kokainim. Irak'ta mülteci kampı, iran'da rejim muhalifi bir demokratım. Brezilya'da görkemli bir festival, Suriye ile Lübnan arasında bekava vadisiyim. Dağlarda, teslim ol çağrılarına ateşle karşılık veren bir militanım.
Sırtımdan vurulmuşum bedenim dört parça, direniş koltuk değneyim. Alnımdaki bayrağı, göğsümün kafesinde özgürlük türküsü öten yaralı kuşla dalgalanıyorum. Ölüm kurşun olup yağar üstüme. Binlerce kez öldürülmüş ama ölmemişim. Ben sıratın canbazı, doğal bir felaket, sosyal bir belayım. Ben deliyim...
Duygularım hep sansüre uğramış. Bir fahişenin hayatı gibi yalancıdır gözyaşlarım. iplerim, inceldiği yerden koptu kopacak. Ve ufacık bir bakış boğazımı düğümlendirir. Kimi özlediğimi bilmeden, hasretin en yoğun halini yaşarım. Ahh.. içimden dağıtmak gelir, dağıtamam ya, kendimi dağıtırım.
Gözlerimin kahverengisi gitgide koyulaşır, insanlarınki kan kırmızılaşır. Bakamam kimsenin yüzüne. Sevgiye muhtaç bir yavruya dönerim. Kalbim titret...
Ben deliyim. Susturucu takılmış bir silah, saati durmuş bir bombayım. Haykırırım ama duyuramam sesimi. Yine de sardığım tütünde, yaktığım cigarada bulurum mutluluğu. Dumanı şehrin üzerine iner efkarımın. Ağlamamaya yemin etmiş gözlerim...
Ben deliyim. Unutulmuş bir hatıra, sonu dramla biten üç bölümlük komedi dizisiyim. Çorbama kinimi doğrar, öfkemi kaşıklarım. Zehir kokan bir gül biter dudakalarımın arasında. Başımı göğe kaldırırım, bakışlarımı çivileyip gökyüzüne seni seyrederim. Sonra bir bidon gökkuşağı döküp üstüne yakarım seni. Külünle birlikte zamana savrulurum...
Ben deliyim. Zülfüm, her gece ihanetler rıhtımında, ciğerinin üzerinde sevdasını kurşuna dizer. Geceyi ikiye bölerim. Bir parçasına gece yarısı derim, öbür parçasına yürek yarası. Şafaktansa bir parça aydınlık koparıp ekmeğime sürer, üstüne demli bir çay içerim. Sonra, hayatın adını yalan koyarım. Ben, yüreklerde ünlem, kafalarda soru işaretiyim...
Ben deliyim. Bağrı taşlarla dolu bir toprak parçasıyım, bir uçtan bir uca korunmuşum. Karınca yuvaları ve ayak izleriyle süslüdür tenim. Kar yağar üşür, güneş vurur kavrulurum. Kimisi tükürür, kimisi öper. Tükürene mezar, öpene lalezar olurum...
Ben nehirlerin yatağı, dağların mekanı, şeytanın babasıyım. Ben deliyim. Mutluluğu uzaktan seyrederken, cebimde küçük umutlar biriktiririm. Gözlerimin, kapının eşiğine, duvardaki fotoğraflara takıldığı saatlerde, kendimi paramparça olmuşluğun, tükenmişliğin koynunda bulurum.
işte o zaman hayat acı kahve tadı verir. Hep içime atarım ama kendimi içine atacak yer bulamam. Anlamayana az gelirim, anlayana çok. Ne yarınlar bir şey bekler benden, ne de ben bir şey beklerim yarınlardan...
böyle güzel bir şiire, bu kadar zaman ayırmak az bile. anlamadığım bir tek kelime oldu ve de değiştirmek zorunda hissettiğim bir kelime. onun haricinde birebir aynıdır. ellerime sağlık *
Ben deliyim…
Yorgun ve yalnızım. Kaldırımlara misafirim...
Gecenin gözleri üzerimde.
Denizin ortasında küçük bir adayım, yüzme bilmem…
Yüreğimi bir yere bırakmışım, bıraktığım yerden çok uzaklardayım. Kapıları kapatmışım üstüme, sürgüleri beynime çekmişim.
Ey! Sabreden derviş bana da sabretmeyi öğretsene.
Ben deliyim, ama çok şey bilirim.
Renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana...
Sonların başladığı yerden, başlangıçların son bulduğu yere gidiyorum.
Kara bir tren gibiyim yani, bir istasyondan bir istasyona, hep aynı raylar üzerinde.
Ben deliyim…
Yağmurun yağması benim için romantik değildir,
ben kurşun yağmurlarını bilirim.
Benim güneşim batmaz, dünyam dönmez, ayım hep mehtap halindedir, rüzgârlarım doğudan eser...
Kadehime doldurduğum hüzünle sarhoş olurum,
Mezem ise bir dilim umut.
Ezbere bilirim yaşamayı, yaşarken savaşmayı.
Ben deliyim.
Ben buralara ait değilim.
Dağları sırt sırta vermiş bir ülkem, surlarla çevrili bir şehrim.
12 den sonra volta attığım caddelerim, kızıl sakallı bir dayım bir de kara gözlü yarim var benim.
Ben Deliyim.
Söyleyemediğim düşüncelerim var.
Her akşam ayrı bir meydanda, Atatürk heykelinin karşısında, olmayan aklımı dar ağacına asar, ipini çekerim.
Ölüm, ölüm kurşun olup yağar üzerime.
Binlerce kez öldürülmüş ama ölmemişim.
Ben sıratın canbazı, doğal bir felaket, sosyal bir belayım.
Ben deliyim…
Benim mevsimim değişmez, sadece bahardır.
kuşlardan sadece güvercini bilirim, yüreğim kanatlarıyla beraber çarpar.
insanlardan yalnız çocukları severim, onları da büyüyünceye kadar.
Ben deliyim…
Bağıra bağıra şarkılar söylerim, sessiz sessiz şiirler yazarım. Bilmediğim yerlerin, tanımadığım kişilerin resimlerini çizerim.
Ben deliyim...
Kendimle sohbet eder, kendi kendime gülerim.
Telefon kulübeleriyle kavga ederim.
Asfaltın siyahında kaybolur, düşüncelere dalarım.
Çıkmaz sokaklarda kendimi arar, bir de üstüne güzel hayaller kurarım.
Sonra, sonra hayallerimle beraber suya düşerim.
Ben deliyim…
Çayım sekiz şekerlidir, cigara üstüne cigara yakarım.
Dumanı iner efkarımın şehrin üstüne.
Parayı sevmem ama para için çalışırım.
Dört yaşında aşık olduğumu, sonra babamın hiç başımı omuzuna dayamadığını hatırlar, hayal de olsa omuzlarında uykuya dalar, rüyalar görürüm, uyandığımda hiçbirini hatırlamadığım halde...
Ben deliyim…
Güzel bir yaşam benim için anlam taşımaz, kimseye düşman değilim, kimseye de dost olmadım.
Ben kendime bile yabancıyım...
Duygularım hep sansüre uğramış, bir fahişenin hayatı gibi yalancıdır gözyaşlarım...
Ufacık bir bakış boğazımı düğümler.
Kimi özlediğimi bilmeden, hasretin en yoğun halini yaşarım.
Ah! içimden dağıtmak gelir, dağıtamam ya, kendimi dağıtırım.
Gözlerimin kahverengisi gitgide koyulaşıyor, insanlarınki kankırmızılaşır.
Bakamam kimsenin yüzüne, sevgiye muhtaç bir yavruya döner yüreğim... Kalbim titrer, haykırırım ama duyuramam sesimi...
Yine de sardığım tütünde, yaktığım cigarada bulurum mutluluğu...
Ben deliyim, ağlamamaya yemin etmiş gözlerim...
Sonu dramla biten bir hatıra, üç bölümlük bir komedi dizisiyim.
Çoğu zaman çorbama kinimi doğrar, öfkemi kaşıklarım.
Zehir kokan bir gül biter dudaklarımın arasında,
Kimisi tükürür, kimisi öper.
Tükürene mezar, öpene lalezar olurum.
Ben deliyim...
Zülfün hergece ihanetler rıhtımında.
Ciğerimin üstünde sevdasını kurşuna dizer.
Ve ufacık bir bakış boğazımı düğümler.
Ben deliyim...
Bulmacaya benzerim. Kimi zaman soldan sağa bir nota.
Kimi zaman yukarıdan aşağıya Eski Mısır'da bir Tanrıyım.
Ben deliyim, geceyi ikiye böler, sonra hayatın adını yalan koyarım...
Ben deliyim, ben yüreklerde ünlem, kafalarda soru işaretiyim.
Ben deliyim, bağrı taşlarla dolu bir toprak parçasıyım.
Bir uçtan bir uca kurumuşum.
Karınca yuvaları ve ayak izleriyle süslüdür tenim...
Kar yağar üşürüm, güneş olur kavrulurum.
Ben deliyim...
Mutluluğu uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktirir, gözlerimi kapının eşiğine dikerim.
işte o zaman hayat acı kahve tadı verir, hep içime atarım ama, kendimi içine atacak bir yer bulamam.
Anlamayana az gelirim, anlayana çok...
Ne yarınlar birşey bekler benden, ne de ben yarınlardan...
Ben deliyim...
Ağlamamaya yemin etmiş gözlerim...
youtube'dan dinleyebileceğiniz harika bir şiir. şiirin içinde her ne kadar hoşuma gitmeyen kısımlar olsada, bütün olarak çok başarılı ve çok duygulu bir şiir. nasıl yazmış bu şiiri diye düşünüyor insan.
edit: oha diyorum link vermeyi unutmuşum. sağol jeam.
