seninle aynı yerde can getirsekte seni hiç tanıyadım. buna fırsatımız olmadı. eve gelen komşular hep kardeşine tekme attın düşürdün deyip sırıtırlardı, çocuk olduğum için üzülür ve ağlardım. gerçekten de tekme mi attım ben mi öldürdüm derdim. sen olsaydın anlaşabilir miydik bilmiyorum. yinede birlikte doğmuş olsaydık canımdan bir parça olacaktın ve tıpkısının aynısı olacaktık. bu dünyada biraya gelemesek de birgün karşılaşacağız ikiz.
sevgili plesantam, benim ikizim yok ama olsun. bende seni ikizim bildim. simdi hangi bok cukurundasin bilmem. ama allah razi olsun sekiz bucuk ay benimle buyudun, sayende yasadim tutundum anacigim gobusune. insallah iyisindir. seni ozledim ugra bi ara cay koyak.
çok taşsın.ama 56 kilosun dana gibisin.biliyorum ben sana abur cubur yeme dedikçe daha fazla yiyesin geliyo.1.70 boya 50 falan olman gerek.bak canım benim kendine gel.
bak aga, anladık içli adamsın, iyi çocuksun ki bunu sen kendine söyleyince çokta samimi durmuyor. ama salaksın hala çocuksun. çocuksu ümitleri içinde büyütüp kelli felli adama çevirene kadar yakıyorsun kendini. bırak oğlum bırak ne halt ederse etsin.
şimdi yat uyu, sabah erkenden kalk ve işe koyul, o bir hayal, o bir karabasan, o bir şiir. mesela cemal süreya'nın yazdığı gibi bir şey. olmayacak bir dua... belki dua bile değil. işte öylesine biri... hadi topla kendini artık.
