kesinlikle insani sarsar. beklentsizce yasamak en dogrusudur ama; bu cok da kolay olmayan bir istir.
beklentilerin bosa ciktiginda her seferinde hatanin * kendinde oldugunu dusunursun. bi sure kendine hakim olursun ama; tekrar ayni seyler olur.
(bkz: deja vu)
sonra bunalirsin, yorulursun, uzulursun, kirilirsin...
insanın yaşamasını sağlar beklentiyle yaşamak
birşeyler ya da birini bekliyorsan anlamlanır soluğun
saplanmadan umut ederek bekliyorsan ivme kazandırır hayatına
beklediğin gelmiyorsa hayal kırıklığına uğrar sarsılırsın ama sarsıntı kendine gelmedir bir nevi.
beklentiler doğrultusunda çaba varsa,herşeye rağmen güzeldir,beklenti sahibi olmak..en azından kişinin kendisine inandığını,saygısı olduğunu gösterir,vicdanı rahat olur..
birşey beklememekten iyidir bence.boşlukta bir ömür geçireceğine en kotu ihtimalle beklediğini alamayınca boşluğa düşersin.artık sonrası kişiye kalır yeni beklentiler ya da sonsuz boşluklar.
eğer bir hayalin, beklentin, amaçın, idealin vs. (ayaklar yere basmak kaydıyla) kalmamışsa hayatında, bittin demektir. Hiç bişeyden zevk alamaz, yaptığın herhangi bişeyi neden yaptığını bile bilmeden amaçsızca yaparsın.
doğru olması muhtemel ifade.
ne kadar az beklenti içerisinde olursan yaşanan olaylar karşısındaki memnuniyet düzeyin o derece yüksek olur.
bir söz vardı; "zenginlik çok şeye sahip olmak değil, az şey istemekten kaynaklıdır." bu da o hesap işte.
Realist bir insanın beklentisiyle hayalperest bir insanın beklentisi elbette aynı değildir. Biri gerçekleşmek için zamanını beklerken diğeri sadece bir hayalden ibarettir. Aklıyla hareket eden bir insan hayatını kökünden değiştirecek bir olayın ancak filmlerde gerçekleşeceğini bilendir.
