Bir seyden sonra insan beklemekten de yoruluyor. Bekliyorum ama ne oluyor diye soruyor kendi kendine. Bu soruslardan sonra seni gram dusunmeyen birini bekledigin icin gururun incinmis hissediyorsun. Ama unutamiyorsun da. Unutmak istiyorsun ama olmuyor. O yuzden akisa birakmali. Gercekten sevdiyseniz kalbinize baska biri giremez. Ki dogru biriyse o kisi zaten size gelecek ve beklemeleriniz bosa cikmayacaktir.
Baktın gelmiyor unutmaya çalışmalı. Unutayım deyince unutulmuyor ancak biliyorsun ki dünyada Kaç milyar insan var. Hem kaderindeki kim Nerden bilebilirsin ki? Nasip de ötesini Rabbine bırak.
beklemek gerekiyor. unutmak işin en kolay tarafı. beklemenin en zor tarafı ise hayatından bir parça her güne bırakıyor olmaktır. her parça acı acı içinden koparken bu kadar nasıl oluyor da bu parçalarımız dan böyle vazgeçiyorduk, yıllar sonra geriye bakıp böyle diyeceğiz.
ben bekleme sözü verdim. 40 yıl dedik. tek dileğim o güne kadar ölmemiş olmak...
insan beyninde "off" diye bir konum olmadığından, haliyle beklerkende, tüm anılar beyninde resmi geçit yaptığından unutmak mümkün olmuyor. nietzsche'nin dediği gibi umut en büyük kötülüktür çünkü işkenceyi uzatır. O yüzden kadehinizden bir yudum alıp unutun ve gelecek olana bir kadeh doldurun.
