özlemenin eşitliği gibidir. kavuşacağınızı bildiğiniz, hissettiğiniz bir şeyi beklemenin tadı güzeldir bile. ama bir iş için hiçbir şey yapmadan beklemek bir şey getirmez.
Beklemek cehennemdir. Ama beklerim seni. iyi kötü demeden suçlamadan keyfini. iyi bilirsin, benim aşk düşkünü yüreğim için en güzel, en değerli mücevher sensin.
(Shakespeare)
Gözler önünde işte,
Gittikçe arınıyorum kendimden.
Her giden güzelleşir,
Gidiyorum güzelleşmek için,
Unutulsun diye çirkinliklerim.
Gelecek birisi güzeldir,
Gelince güzel değil,
Hele gelmişse çirkin
Yaşam, ölüm gelecek diye güzel,
Ey güzeller güzeli beklediğim
Kaç saatim, kaç dakikam ya da saniyem
Artık ne gelmek, ne gitmek,
Yaşamın en zor yanı beklemek.
Hiçbirimiz beklemedik doğmayı,
Doğduğumuzdan beri beklediğimiz ölmek.
bazen kafa karışıklığından, bazen farkına varmadan, bazen kendini ‘onu’ beklerken bulduğun gerçeğiyle yüzleşmek.. seni beklediğine inanmak, hayattaki tüm adımları birbirinize doğru beklentiyle adım atarak yaşıyorsun zannetmek.. ve en sonunda sadece kendi bekleyişinin beklentilerinde boğulmak..
Geleceğini bildiğim bir insanı beklemektense gelmeyeceğini bildiğim insanı beklemeyi tercih ediyorum. Gerçek mallık bunu gerektirir çünkü. Ama şöyle ki zaten geleceksin bari zamanında gel. Öbürü zaten gelmeyecek ben de dinlene dinlene bekleyebilirim. Arada belki bir gider gelirim sonra ama o yine de gelmeyecek.
