şiirlerinde evden, evin odalarından sıkça bahseden bir şairdir. bunun nedeni de içine kapanık biri olması, kendini yalnız hissetmesidir, evde kendini güvende hissetmesidir. divan şairi necati'yi çok sevdiği için bu soyadını tercih etmiştir.
karadenizde gemilerin mi battı,
ağzını bıçaklar açmaz,
üzüntüdesin gayet.
sen sızlanmışın çok mu,
bize edebiyat öğretmeni anlattı:
neyler bile etmiş şikayet.
baktın ki olacak gibi değil,
unuttu diyelim nihayet;
yine de bulunur tesellisi:
dünyada başka kız yok mu,
elini sallasan ellisi -
mesele bundan ibaret.
yıllar önce bugün şiirlerini bırakıp gitmiş usta şair. gizli sevda'sı bu satırları yazan kişinin sevdiği ilk şiirlerdendir.
daha hiç şiir kitabı almamış birinin şiir kitabı almasına neden olacak,
şiiri sevdiren şairlerdendir.
Bir evi, bir odayı, bir aileyi, bir sokağı... hep de bizden bir şeyleri anlatır o ve bunu da pek güzel yapar. Misal lades diye bir şiiri vardır ki tam anlamıyla naiftir. En güzel şiiriyse akşam şiirinden başkası olabilemez.
ayrı zamanda çevirmenlik de yapmıştır. Hatta Knut hamsun' un dünyaca ünlü romanı açlık' ı *varlık yayınları için çevirmiştir. çevirdiği fransızca eserler olmakla birlikte, bilgilerin çok güvendiğim bir abim behçet necatigil' in fransızca bilmediğini dolayısıyla orjinal metinden değil ingilizceden çeviriler yaptığını ama insanların behçet necatigil ismini görüp süper çeviridir o zaman bu diye düşündüğünü anlattı.
seni her özlediğimde sevgilim,
gökyüzüne bakıyorum;
göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
seni her özlediğimde bir tanem,
denizlere bakıyorum.
ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
seni her özlediğimde bir tanem,
kuşlara bakıyorum.
o kanatlardaki özgürlüğünü görüyorum çünkü.
ve aşkım, seni her özlediğimde,
adında isyan ediyorum.
seni özlemek istemiyorum ben,
ben seni yaşamak istiyorum,
seni her özlediğimde sana bakmak istiyorum
ve seni sende görmek sadece
nerden niçin mi geldim
bilmeden bir şey diyemem
ya siz?
hem hiç önemli değil.
geldim, yer açtılar, oturdum
girip çıkanlar vardı
zaten ben geldiğimde...
behçet necatigil
Bir büyük kır bu dünya:
Gece vakti ıssız kır cin peri.
Bir baş uzanır gibi karanlıktan,
Gün ortası biri selam verip geçer,
Düşünürüm kimdi.
Tenha sokaklarda giderken yalnız,
Durdurur bir başkası beni dalgınlığımda;
Sallanır iki el, anlatır bir ağız,
Kırık dökük sözler kalır akılmda:
- Görüşelim, siz şimdi nerdesiniz?
Sisler içinde insanlar, çoğu yakınken uzak;
Bir yerden tanıyorum, ama nerden?
Ardından bakarım, köşeyi döndü mü yok:
Bir yarım rüzgar değer gider yüzüme
Eski bahçelerden.
Uykuların eşiğinde aynı şey:
Yılların ötesinden biri
Sisler içinde seslenir: -Hatırla!
Gölgeler gibi erir uzatsam ellerimi,
Buğularda.
Sisler içinde insanlar, gün ortası, geceleyin;
Hangisi gerçek, hangisi düş, şaşırdım.
Daha demin vardı, şimdi birdenbire yok
Issız bir kır akşamı
Bu benim yaşadığım.
Ürperen sokakları süpüren tipide
Yürürken hızlı
Şimdi değil sonra
Vurur yüzünüze aralık kapımdan
Bir garip yaz sıcaklığı.
Bir an durursunuz beklemiyor gibi bunu
içeriye girseniz
Şimdi değil sonra
Yaşamak telâşı çekip götürür sizi
Esen soğuk rüzgârda.
Şimdi değil sonra
Bakarsınız yaşamak bir gün bırakıverir
Sizi benim yollara.
Bir zamanlar kayıtsız önünden geçtiğiniz
Eski kapı
Çıkar sisler içinden karşınıza açık.
Sahi
içerde
Sizin de
Hayatınız vardı.
Ve ancak o zaman anlarsınız
Yıllar önce gösterdiğimi kışı.
"anlamını, gizliliğini ilk bakışta gözler önüne dökmek istemeyen, tanındıkça, yakınlaştıkça sevilen şiirleri de şairi gibidir. onun için yaşam bir yüktü, kaldırıp atılması kişinin elinde olmayan bir baş belası gibiydi. belki de geçip giden, akıp kaybolan bir düştü:
bir gün gelir şahit ister
bu yollardan geçtiğine
diyebilen bir adamdı behçet". böyle yazmış bir dostu onun hakkında sanırım yıl 1951.
behçet necatigil öldü diyorlar, öldü mü dersiniz? sesini hala duyuyoruz, dizeleri yeni yazılmış gibi... böyle birini nasıl ölmüş sayabiliriz? eğer necatigil'in şiir dünyasına girmişseniz onun gerçek yaşamının gizlerini az çok sezmişsinizdir. benim necatigil'le ilk karşılaşmam onun 1954 yılında yazmış olduğu saklı su adlı şiiriyle olmuştur.
ürperen yaralara çıplak
havaların değmesi.
acır.
korkunuz nerdeyse
bir şey söylenecek, bir şey sorulacaktır.
sekiz sokak önceden sezmeniz
adımlar yöneldi,
bir daralış gönlünüzde,ortalık karardı.
anla sıkıntımı geç git dost,
nedendir sorma.
gür bitkiler altında bir benim için akar
alıngan, onurlu
istemez görsünler saklı su.
uzayacaga benzer tutustugumuz lades
isi gucu birakip mesarliga nazir bi eve tasindim
Ölüm, sen beni aldatamazsin. aklimda!
b.necatigil bunu yazdiginda 26 yasindaydi. 37 yil sureyle olume hep lades dedi.
Kimi kâğıtlar
Aydınlığa tutsanız
Çizgi, resim, bir şekil.
Ya da gizli mürekkeple yazılmış
Boş görünen sayfa
Okunur ısıya yaklaştırınca.
`Kimi şiirler
Okunur arkasında
Kendi ateşiniz varsa`
Cumhuriyet döneminin önde gelen şairlerindendir. içe kapanık bir kişilik olduğu söylenir. Belki de bu nedenle şiirlerinde ev teması önemli bir yer tutar. Ev içleri, odalar, içten içe bir yalnızlık hissi kendini belli eder. Necatigil ulusal kültür ve onun mirasından yararlanır. Şiirleri kültürel özle iç içedir. Kendisinden sonra gelen bazı şairleri de etkilemiştir.
Necatigil aynı zamanda iyi bir çevirmendir. Almancadan yaptığı Rilke, Hamsun çevirileri ilk akla gelenlerdir. Şahsi kütüphanesi Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Fen edebiyat fakültesi'ndedir. Binlerce kitaplık arşiv eşinin isteğiyle bağışlanmıştır. Ahmet Hamdi Tanpınar'ın Necatigil'e imzaladığı "şiirler" kitabında aynen şunlar yazar: "Has Şair necatigil'e sevgilerimle" Bu kitap da üniversite'nin kütüphanesindedir.
Ne yazmamış ki.
Ne peygamber, ne de çan çiçekleri
Ne de buhurumeryem;
Hep korku çiçekleri
Oldu saksılarımızı süsleyen.
Ürkek bezgin baktığımız göklerden
Yarınlara güvendi umduğumuz.
Çocuklar, evler ve ekmek...
Ama mutlu muyuz?
Zehirli, yeşerirse toprakta
Bir tohum, içtiği baldırlardan
Açar korku çiçekleri, yozlaşmış tür.
Bizden geçmiştir.
Vardığımız her çizgi bir duvar kesildi
Kaygan küfler aşamayınca.
Ve ne olur bilirsin
Ve güzeldir dünya...
Yaşamayınca!
16 Nisan 1916'da istanbul'da doğdu. 13 Aralık 1979'da istanbul'da yaşamını yitirdi. Zincirlikuyu Mezarlığı'nda toprağa verildi. istanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nden mezun oldu. Kars, Zonguldak liseleriyle istanbul Kabataş Lisesi'nde öğretmenlik yaptı. istanbul Eğitim Enstitüsü'nde edebiyat dersleri verdi. "Gece ve Yas" isimli ilk şiiri lise öğrenciliği yıllarında 1835'te Varlık Dergisi'nde yayınlandı. Ardından Yenilik, Yeditepe, Türk Dili, Yeni Dergi, Yeni Edebiyat, Cumhuriyet gibi dergi ve gazetelerde çıkan şiirleriyle tanındı. Sekizi Knut Hamsun olmak üzere otuza yakın kitap çevirdi. Radyo oyunları yazdı, edebiyat tarihiyle ilgili çalışmalar yaptı. ilk şiir kitapları "Kapalıçarşı" (1945), "Çevre"nin (1951) ardından yayınlanan "Evler"de (1953) divan ve halk şiirlerini sıcak bir lirizmle bir araya getirdiği şiirleri yer alır. Ölümünden sonra ailesi tarafından konulan Necatigil Şiir Ödülü 1980'den beri veriliyor.
