Ayla çelik tarafından seslendirilen, hayatım boyunca dinlediğim en samimi üç şarkı arasına girer.
Ben leyla'yı, mecnun'u, ferhat'ı, aslı'yı, kerem'i bilmem ama bağdat'ı iki gözüm kapalı bulabilirim.
Yine seni sevmekten başka
Hiçbir şey yapmadım bugün
Eni konu çaldı telefonlarım
Boşver bakmadım bugün
Ne gazete okudum ne de bi haber
Derdi yasakladım bugün
Kaç öpücük olmuş bilemezsin
Aşkı yasakladım bugün
Dün geceyle tam 3 ay 1 gün
Ben dünyanın en büyük aşığı olabilirim
Ben koynunda 100 sene 1000 sene durabilirim
Ben Leyla’ı Mecnun’u Ferhat’ı Aslı’yı
Kerem’i bilmem ama
Bağdat’ı iki gözüm kapalı bulabilirim
Mevzileri nöbet alan Fevziler Feyz alamadan Fethettiler Ahireti,mektupları kayıp, cinayet
ayıp ve kültürler bombalandı, kimse sallamadı, Bağdat ateş aldığında kalbim vurgun yedi,
güneş doğudan battı. Mumlarınızı yakın, yorgun düştü uçaklar, tebessüm etti tüm sanıklar,
Tankları tanımlar tanıklar, yanıklarla dolu topraklar, karamparça bulutlar ve savaş!
Eski dünyanın incisi, yenisinin (kim ne derse desin) sömürgesi şahane şehir. En son gittiğimde (3 yıl önce) sokaklarında bombalar patlamaya devam ediyordu. Çocuklarının, bomba sesi duyduğunda bence bu defa 50 kişiden çok ya da az kişi ölmüştür diye iddiaya girip olağan bir şekilde oyunlarına devam ettiği yerleşim(?) yeri.
Köklü tarihinden, uygarlığından ya da cümle entelektüel sohbetlerde her ne deniyorsa bunların adına, işte onlardan pek eser kalmamıştır. Açıkçası pek "eser" de kalmamıştır! Dillere destan kütüphanesi yağmalanmış, taş ustalığı ile bilinen hiçbir taşı başka bir taş üstünde kalmamıştır.
