Güldürü ise güldürü düşündürü ise düşündürü 4/4lük bir oyun.... Hayatımda ilk kez keşke bi oyunun içinde izleyici olsaydım da ellerim patlayana kadar alkislasydim dediğim bir oyun....
Ayrıca yılmaz Erdoğanin da cebinde ne kadar güzel kelimeler biriktirdiğini güldürürken düşündürdüğünu gösteren harika bi oyun
Kesinlikle izlenmesi gereken çok başarılı bir tiyatro oyunudur. Altan erkekli'nin o kadar uzun metinleri nasıl bir dakika bile düşünmeden ve teklemeden söyleyebildiğine hep şaşırmışımdır.
her sahnesi ayrı güzel olan oyun gösteri. ilk olarak 2003 yılında gösterilmişti yanılmıyorsam. sırf altan erkekli'nin okuduğu yalnızlık şiiri yalnızlık vurgusu için bile izlenebilir.
henüz izlemeyenin çok şey kaybettiği oyundur. oyun bittikten sonra altan erkekli demet akbağ ve en son yılmaz erdoğan'ı 10 dakika ayakta alkışladı insanlar.
an itibariyle türkmax ta yeni başlayan harika tiyatro eseri. izlemeyenler kacirmasin.
altan erkekli,tolga çevik,demet akdağ ve yılmaz erdoğan döktürüyor.
"..sevmenin pek az çeşidi vardır gönül raflarında. birini, ya da bir şeyi, seversiniz, ya da çok seversiniz. ama iş "sevememeye" gelince, sonsuz seçenek vardır önünüzde. ister sinir olursunuz, ister gıcık olursunuz, iğrenirsiniz tiksinirsiniz, hatta sık sık nefret bile edersiniz. ne yazık. ne yazık insan, sevmeme çeşitlerine harcıyor mesaisini çoğunluk. oysa sevin dedi tanrı. adı "sevgili" olanlar bile karşılık istiyor kalbinin atış hızına. ben seni seviyorum ama dur bakalım sen de beni "benim seni sevdiğim kadar" seviyor musun? oysa sevin dedi tanrı. önce sizi sevmeyenlerden başlayın işe, karşılık istemeden, pazarlıksız sevin, sizi seveni de sevmeyeni de. oysa sevin dedi tanrı, önce sizi sevmeyenlerden başlayın işe, karşılık istemeden, pazarlıksız sevin, sizi seveni de sevmeyeni de. oysa sevin dedi tanrı, önce, sizi sevmeyenlerden başlayın işe..."
sözleriyle ne kadar "nefret" üzerine kurulu bir dünyada yaşadığımızı yüzümüze vurmayı çok iyi becermiş tiyatro oyunu. altan erkekli oyunculuğunu konuşturmuştur, en iyi performanslarından biridir.
Birkaç gün önce arkadaşımın bilgisayarında görüp izlediğim nedense fazla sevemediğim tiyatro oyunu. Belki de ben anlamıyorum sanattan. Ama sonuçta yılmaz erdoğan , demet akbağ ve altan erkekli nin ülkemizde sağlam bir izleyici ve hayran kitlesi var ve bu isimler sadece sahnede ayakta dursa bile birileri 'wohoo! Yılmaz erdoğan olum bu boru mu , sen anlamazsın ' diyerek gidecektir izlemeye. Sonuç itibariyle çok büyük olasılıkla sağlam bir hasılat yapmıştır bu oyun kendisinden bana göre çok daha izlenmeye değer oyunlara göre.
Bana şu analizleri yaptıran oyundur
1- bu oyun endüstriyel eserler grubuna yılmaz da bu oyunla endüstriyel yazarlar grubuna girmiş özgürlüğünü kaybetmiştir. Yani rüzgar nereden eserse oraya dönme durumu oyunudur, iktidar partisi hangi eğilimde ise ondan yana san'at eseri üretme amacı taşımak durumudur.
2- içten içe üstü kapalı çok ağır din eleştirisi vardır bu oyunda ama oyunu yazan Yılmaz belki bunu nasıl yaptığını bile anlamamıştır, ama anlatayım;
Gunluk hayattaki bir takım travmalardan ve olagan disi durumlardan başlayarak, normal birinin delirme surecinde halk tarafindan nasil bir peygambere donusturulebilecegini anlatir. bunu yaparken buyuk elestiriyi muslumanlik dini peygamberi hz. muhammede yoneltir.
Bugun ulkenin dort bir yanında ortaya cıkan sehylerin 1400 yil once ortaya cikan peygamberden farksızdır.
Veya tam tersi, peygamberin bu seyhlerden dervislerden hic bir farki yoktur.
Nitekim Hilmi'nin odaya kapanması, transa gecip Tanrıyla kisisel iletisimde bulunması, kendi kafasindan şairane laflar uretmeler ve bu urettigi laflari aslinda tanri nin ona söyledigini iddia etmesi, resmen şu demektir ;
Bakin 1400 yil once de aynen böyle bir sey oldu, bir adam iyice bunaldi, kendini bir magaraya kapadi, kapandıktan sonra da az az delirme süreci başladı, sonunda ortaya bir din cikti demek degil ise nedir?
Peki şeyh ilan edilen Hilmi Duran'ın sözleri herkes tarafindan cok begenildi ise insanlarin (bu sozleri de nereden bulmus, ne guzel sozler) seklindeki yaklasimlari da, bu kadar guzel sozleri yazmak için ille de peygamber olunmasina gerek olmadigi, tanrinin soyledigi iddia edilen ayetlerin de aslinda insan eli ve dilinden cikmakta olduğunu sezdiren oyundur.
Oyunun anafikri hz. muhammed eger 1400 yil önce degil de bugun bir yere kapanıp, sonra çıkıp, bir takım şairane laflarla ben peygamberim diye ortaya ciksaydi, kesin deli damgasi yerdi, dusuncesidir.
--spoiler--
dinler oyunun içindeki bir oyundur eleştirisi
gerçek peygamber yoktur tüm peygamberler yalancıdır düşüncesi
peygamberlik bir akıl hastalığıdır eleştirisi
--spoiler--
tokatlayıp geçmesine rağmen , çok da fazla güldürebilmiş tiyatro oyunudur . bir ölünün arkasından komik anılar anlatan adam gibi*.
anlaşılamamanın ne kadar berbat bir şey olduğunu anlamak içindir bu tiyatro . ve etik dışı her şey için sözümona haklı zemin hazırlamış dönem kanunlarının , niyetinin vaaz vermek değil konuşmak olanlarını ne hale getirdiğini gösterir.
bir zamanlar hemen her bayram gösterilirdi televizyonda, şimdi ise yerini 3. sınıf sitcomlar aldı, yazık...
bu ülkedeki tiyatro seyircisi zaten az, gitmeyenlerinde kendince haklı tarafları var lakin ne demiş ata? sanatsız kalan toplumun hayat damarlarından biri kopmuş demektir.
nede olsa şehir tiyatrolarına ayrılan 3 kuruşluk bütçe bile fazla geliyor ulu(!) hükümetimize, ne gerek var tiyatroya, çekirdek çitleyip dizi izleyin evinizde...
---spoiler---
o zaman yılmaz erdoğandan gelsin; adam doğru söylüyor da, anlayana...
---spoiler---
keşke yine tiyatrolarda olsa, hep oynansa denilen tiyatro oyunu. muhteşem bir komedidir, ama sadece komedi değildir, aynı zamanda fazlaca felsefiktir. sırf bu yüzden pek çok düşük zekalı arkadaşımı sıkmıştır. evet.
Bir hafta içerisinde birden fazla kez (öneri olarak 2 veya 3) izledikten sonra birde sel yayınlarından çıkan kitabını okuyun.
Ertesi sabah mutlak bir kararma veya mutlak bir aydınlama yaşayacağınız tiyatro eseridir.
