genelde kişi değil, kişiler, insanlar gelir akla. * gökyüzünü kaybettik zaten bilmem kaç yıl önce. sonra bakışlarınız yeryüzüne iner. ışıl ışıl, tersine bir gökyüzüdür orası. ve her bir sönen ışık hışımla uzaklaşır gözlerinizin önünden.
karşı komşu. ardından telefonumu elime alıp son arananları açıp bir çağrı atıyorum. evin ikinci katının ön penceresi açılıyor, tatlı bir gülümseme ve sempatik bir göz kırpmadan ibaret ödülümü alıp usul usul odama dönüyorum.
