Bakire kadini aldin diyelim acilisi yaptin bakkala cakkala veresiye yapiyorsun ay basi bi bakiyorsun hesabin yarisi yok. Oh diyorsun ne az harcamisiz ama odemenin baska sekli var. ablamizin vucut bakire beyin orospu cikiyor. Acilis toreninden sonra solugu hep baskasinda aliyor. Olmaz demeyin oluyor boyle seyler, muhim olan namus kavrami beyinde olsun, ami sagolsun.
Karşıdakine "benimle bir gün karşılacak mısın, sevecek misin, evlenecek miyiz bilmiyorsun. Ama o günü yine de bekle, kimseyi sevme, kimseyle sevişme" demektir.
Anlayabilirim, ilk olmak elbette hoştur.
Ama hayat kısıtlı bir süre içinde akıp giderken kimseye gelecek ihtimallerden (karşılaşmanız) yola çıkarak "şu anı yaşama" diyemezsin.
Nereden bilebilir ki doğru kişi kim? Henüz şu an sevdiğinden ayrılmamışken...
Insanlar değişir, hislerimiz de. Hiç bir şey sabit değil.
En doğrusu "ahlak"ına uygununu bulmak.
Bekaret ile namus ölçülmez insanların geç evlendikleri bir dönemde. Hele ki kendiniz de 20yi geçkinseniz.
Yine de kişisel konular, kişi evleneceği veya hayatını beraber geçireceği kişinin özelliklerini seçmekte özgür.
Ama diğerlerinin bu özgürlüklerini kullanmalarına müdahale edip, kendi fikrini herkese direterek yobazlık yapmadığı sürece.
