can yücel'in dünyada ben en çok babamı sevdim şiirini okuyup da babasını sevmediğini yazacak insan tanımıyorum.
kimimiz ayan beyan severiz, kimimiz itiraf ederiz, kimimiz ise kendimize bile itiraf edemeyiz lakin illa severiz.
tanıdığım en azimli, en güçlü, en vicdani değerlerine bağlı insan olması, realist olması, idol olması, komik olması, boncuk boncuk gözleri olması.. baba gibi baba olması. daha ne?
pek samimi olamadık rahmetliyle hatta itiştik asla elini çekmedi üstümden lakin anlaşamazdık buna rağmen çalışanları hatta eski çalışanları dönem dönem ortaklık yaptığı kişiler iş yaptığı insanlar memleketindeki insanlar kısacası çevremizde olduğuna pek dikkat etmediğim herkes anlattı sorarak ve araştırarak onayladım gerçekten çok insana yardımı olmuş dualarıyla rahat uyur umarım.
